Ballade van de moderne tijd



De stilstaande stationsklok,
En het huilende meisje op het trottoir
[Zittend, armen hangend naast haar lichaam]

Mijn voeten op het stijgende waterpeil
Dat geen dam kan stoppen,
En het verhaal begint te steken.

- Is de reden dat ik met de trein reis,
Dat het niet mogelijk is te vluchten
Van de weg, uit deze werkelijkheid? –

Maar terwijl Dylan mij vergeefs hoop tracht te geven,
Zit ik roerloos als altijd
Deze reis van nergens naar nergens uit.

De God van mijn vader
Die zoveel jaren met harde hand regeerde
Over dit land van calvinisten, is uitgeblust.

Wat overblijft is een brandend gat
In de hemel, dat geen wolk kan bedekken
En een vernietigende leegte van binnen.

En ik zou zo graag willen vechten
Als iemand mij maar kon vertellen
Waar de revolutie is.

Maar in plaats van het enige zinnige
Te doen in deze tijd: alles kapot maken
Lig ik hele dagen in bed en eet chips.

En ’s avonds tracht mijn vriendin
Zittend naast mij, verwoed het mysterie
Van de verdwenen katten op te lossen

Terwijl de televisie mij blijft
Bestoken met al dan niet
Nationalistische seks reclames.

Verslaafd aan het mediaconsumisme
Zap ik van oorlog naar apathie
En van beurskoers naar angstdroom.

[In gedachten smijt ik de beeldbuis
Vol walging door het raam en
Landt hij op een auto van een duur merk.]

Terwijl om mij heen steeds beter
De contouren van de totalitaire
Democratie zichtbaar worden

Verdrink ik mij als ieder ander in
Goedkope genotzucht [oppervlakkig maar onmisbaar]
En voel mij leger dan ooit.

01 feb 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Wolfe Tone
Wolfe Tone, man, 39 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende