bang

Ik ben bang dat ik het ooit doe. Dat ik ooit ineen dissociatie mijzelf van het leven beroof. Ik ben bang dat ik niet meer kan zeggen wat ik wil zeggen. Dat mensen mij niet goed herinneren. Dat ik mijn leven niet kan afronden. Ik ben heel bang dat mensen het niet zullen begrijpen.

Ik wil niet dood. Absoluut niet. Ik ben er wel bang voor. Omdat ik tevreden, mijn leven compleet wil hebben. En dat is de komende 50 jaar nog niet.

Maar stel nou... dat ik weer de controle verlies, en ik doe iets verschrikkelijks. Men zal het niet begrijpen. Zal ik een soort van brief schrijven ofzo? Waarin ik ALLES zeg wat ik nog wil zeggen? Of is dat te krankzinnig voor woorden? Dan ga ik er dus al vanuit dat ik snel de controle zal verliezen.

Weet je, ik doe het gewoon. Het geeft me een prettig gevoel. Een opluchting. Dus waarom niet??

15 jun 2009 - meld ongepast verhaal

sanniej, vrouw, 114 jaar

tofattofit maandag 15 juni 2009 22:27
Weet niet goed wat ik moet zeggen, maar hou je sterk en
Isa=) dinsdag 16 juni 2009 15:42
Wat tofattofit al zei,
Ik hoop niet dat je het ooit zal doen!

O 23 jun 2009 dillemma ( 10 )
O 22 jun 2009 llijst ( 4 )
O 22 jun 2009 wist je dat...? ( 6 )
O 22 jun 2009 toetsen N-I-E-T verknald!! :O ( 3 )
O 21 jun 2009 vreemde bijwerkingen
O 21 jun 2009 Frans ( 2 )
O 21 jun 2009 puzzelstukjes
O 19 jun 2009 ik durf niet ( 1 )
O 16 jun 2009 lol ( 4 )
O 16 jun 2009 efteling ( 2 )
O 16 jun 2009 gespijbeld ( 6 )
O 15 jun 2009 bang ( 2 )
O 15 jun 2009 bakker ( 1 )
O 10 jun 2009 gedicht dilemma ( 2 )
O 09 jun 2009 half jaar geleden ( 1 )

vorige volgende