lol

Dikke lol hier XD Ik heb een filmscript gevonden wat ik ooit heb geschreven XD XD Oke, hou je vast, en lees!!



Opening:
De wekker van SIMONE gaat af. Ze zet de wekker uit, en een brede glimlach verschijnt op haar gezicht. Nu start de muziek ‘uptown girl’, van Westlife.
SIMONE fiets heel vrolijk naar school. Ze slingert over de weg met nog steeds die brede glimlach.

Scène 1:
Schoolplein/lockers

De camera staat bij de ingang van de school en filmt hoe NADIA en SIMONE de school druk kletsend inlopen. (muziek sterft weg) NADIA en SIMONE lopen naar hun locker toe terwijl ze wat mensen begroeten. Camera loopt achter ze aan. Bij de lockers staat ANISHA.

SIMONE
Hè, Anisha!

ANISHA (leunend tegen lockerblok)
Hoihoi! [stilte terwijl Nadia en Simone hun boeken uit hun locker halen]
Kep het uitgemaakt met Tom.

SIMONE en NADIA
Waaattt!?!?!

ANISHA
Ja, gister. Geen idee waarom. ‘t begon te vervelen denk ik.

NADIA
Owkeee… [langzaam terwijl ze met haar ogen rolt]

ANISHA
K ga om vier uur nog even bij hem langs. Hij wil het goed afsluiten ofzoiets.

SIMONE
Vier uur? Oja, vandaag hebben we zo’n lange dag. [zucht]

SIMONE rits haar tas dicht en doet haar locker dicht.

SIMONE
Gaan jullie mee?

NADIA
Het moet maar hè?

De camera neemt nog van achter op hoe de drie meisjes (kletsend, lachend, enz.) weglopen.




Scène 2:
Wiskunde

Iedereen is stil aan het werk. De camera neemt de klas op, en gaat dan naar ANISHA, NADIA en SIMONE toe. ANISHA staart uit het raam, de gang in.

SIMONE (zachtjes maar wel boos)
Ik haat wiskunde. Waar heb je dit nou voor nodig? Stom nutteloos vak. [slaat boek dicht]

NADIA
Nou, misschien heb je dit wel nodig voor je vervolgstudie? Als je later het lab in wil ofzo.

SIMONE
Ik word danseres. En dan was ik niet van plan om op het toneel te ontbinden in factoren ofzo.

NADIA
Één, nul.

ANISHA
Check die gast! Sexy! [verlekkerd kijkt ze naar een jongen die langsloopt]

SIMONE
Je kwijlt.



Scène 3:
Kamer van Simone

SIMONE danst en playbackt voor haar spiegel op het liedje ‘dancing queen’ van Abba. Af en toe doet ze een ballet pasje.

MOEDER (roept van beneden)
Simone! Zet ’s zachter! Trouwens, je moet slapen. Morgen heb je gewoon school hoor!

SIMONE (zet muziek uit)
Jaahaaa… (geërgerd)



Scène 4:
Lockers

SIMONE, NADIA en ANISHA staan leunend tegen hun lockers.

SIMONE
Wat vind je nou zo leuk aan jongens? Ze zijn kinderachtig en irritant.

NADIA
Ze stinken en zijn behaard.

ANISHA
Ze zijn zo lief! Jongens zijn gewoon nodig. Wat zou ik zonder moeten? [Anisha’s blik valt op een langslopende jongen. Ze kijkt hem na.]

SIMONE
Anisha! Doe ’s ff normaal!

ANISHA
Kijken kan geen kwaad.

NADIA
Als jullie het niet erg vinden ga ik naar m’n les. Tis al laat.

SIMONE
Wat hebben we?

NADIA
Handvaardigheid.

SIMONE
Joepie. [heel erg droog en sarcastisch]


Scène 5:
Handvaardigheid

De camera neemt goed te kleipoppetjes in beeld, zodat het duidelijk is dat het een handvaardigheidles is. Daarna komt NADIA vrolijk in beeld die met haar tong uit haar mond haar klei zit te kneden. Dan komt SIMONE in beeld. Eerst is ze ook vrolijk aan het kleien, maar plotseling veranderd haar gezicht. Je ziet dat ze schrikt. Onrustig kijkt ze om zich heen. Haar adem ingehouden. Angst is van haar ogen af te lezen. Ze veegt haar zweethanden af aan haar broek. Nu komt er een close-up van SIMONE’S trillende hand. Dan zie je dat SIMONE daarvan schrikt, en haar hand onder te tafel verbergt. Geluiden moeten verstommen terwijl je de angstige blik van SIMONE ziet. Schichtig kijkt ze naar de deur. Ze rent de klas uit en gaat op de trap zitten met haar hoofd op haar schoot. De camera neemt dit beeld van de zijkant op.

VOICE-OVER van SIMONE
Wat is er met me aan de hand? Wat moet ik doen? O, ik ben zo bang. Waar ben ik bang voor?

Camera filmt nog steeds vanaf de zijkant hoe SIMONE nog even op de trap blijft zitten.

NADIA
Ik haat handvaardigheid! [beukt op het klei]
Jij toch ook Simoon? [kijkt naar lege kruk waarvan een close-up wordt gemaakt.]
Waar is Simone? [tegen Anisha]

ANISHA
Misschien had ze door dat haar haar niet goed zat. Ff naar de wc denk ik dus.

NADIA
Nee, jouw haar zit goed. [sarcastisch, afkeurend]

Beeld gaat weer naar SIMONE ineengedoken op de trap. Na enkele seconden staat ze op, en loopt de klas weer in. Ze gaat zitten op haar plek, en kijkt glazig voor zich uit. Aan haar gezicht moet je kunnen zien dat ze gefrustreerd is, en boos stompt ze haar klei plat.



Scène 6:
Kamer van Simone

Camera staat centraal in de kamer. Je ziet hoe SIMONE haar tas op de grond gooit en op het bed ploft. Ze grijpt naar haar hoofd.

VOICE-OVER van SIMONE
Wat was er met me? Hoe lang heb ik daar eigenlijk gezeten? [zucht en een stilte] Waarom was ik zo bang? [weer een stilte] Laten we maar hopen dat het bij één keer blijft.

SIMONE pakt een kussen en beukt met haar hoofd op het kussen.

Scène 7:
Lockerblok

Zoals in scène 1 staat ANISHA tegen de lockers aangeleund, en staan NADIA en SIMONE boeken te verwisselen.

ANISHA
Kep gister een leuke jongen ontmoet! Hij…

NADIA (onderbreekt)
Hou ’s op over jongens! Er zijn ook andere dingen in het leven hoor! Jongens zijn stom. Het enige bijzondere eraan is, is dat ze zo’n piemeleding tussen hun benen hebben hangen. Nou,
Joepie. [sarcastisch, met ogen rollen]

ANISHA
Sorry hoor. [duidelijk geërgerd]

NADIA
Denk ff aan je vriendin die dit weekend een dansauditie heeft. Moet je vanavond extra
trainen Simoon?

SIMONE [kijkt afwezig]
Huh?

NADIA
Of je vanavond dansles hebt.

SIMONE
O, uuhh. Ja. [kijkt verward, en doet haar locker dicht]

Camera zoomt in op NADIA die fronsend haar wenkbrauwen omhoog trekt.

Scène 8:
Dansles
Camera neemt alleen de voeten van SIMONE op (eventuele stand-in).
STEM VAN DANSDOCENT(E):
Frapper voor, zij, achter, zij. Achter, zij, voor, zij. Nu dubbel!
SIMONE is totaal in de war, en haar voeten doen helemaal niet wat ze moeten doen.
STEM VAN DANSDOCENT(E):
Simone concentreer je! Maak je lang! Strek op! Sous sous!
Nu komt SIMONE’S hoofd in beeld. Ze zucht diep, kijkt ernstig en laat haar hoofd wat hangen.

Scène 9:
Economie

Camera neemt alleen SIMONE van de voorkant op. SIMONE zit stil achter haar tafeltje.

ECONOMIEDOCENT(E)
De toets is door veel van jullie erg slecht gemaakt. Dat viel me tegen. Zo moeilijk was de stof niet! Maar ik moet ook even zeggen dat er iemand een 10 heeft gehaald. Gefeliciteerd Nadia!

NADIA [mompelend]
Dat had niet gehoeven.

ECONOMIEDOCENT(E)
Ik deel de toetsen even uit.

SIMONE (met hoofd op handen)
Ik wil het niet weten.


Het blaadje met de economietoets valt op SIMONE’S tafel. Met rode pen staat er een 1,3 boven.
De camera neemt een close-up van het blaadje.

ECONOMIEDOCENT(E)
Niet zo best, Simone. Dit was vast even pech hebben. Want je kan het wel! Eerst haalde je alleen maar achten. Volgende keer beter.

Gefrustreerd maakt SIMONE van haar toets een propje, en gooit het in de prullenbak.








Tussenstukje:
Gang

De camera neemt op dat de drie meisjes van lokaal wisselen.

SIMONE
Ik had zo goed geleerd! En economie was tot nu toe mijn beste vak!



Scène 10:
Geschiedenisles/buiten

De camera neemt de klas waar. Iedereen zit stil te schrijven. Het is doodstil. SIMONE is de enige die niet druk bezig is. Ze kijkt schichtig om haar heen. En ze beeft.
Close up van haar hand die trilt.
Close up van parelende zweetdruppels op haar slaap. (plantensproeiertje)
Het pennengekras moet nu erg hard worden, en wat echoachtig. Het moet lijken alsof de pennen in SIMONE’S gedachten zo klinken. En met doffe klanken zie je alleen SIMONE’S gezicht. Grote, angstige ogen. Dan schiet SIMONE overeind en gooit haar tafeltje om. Iedereen schrikt. SIMONE rent de klas uit. De camera volgt nog even de geschrokken gezichten in de klas.
Camera staat beneden, en filmt hoe SIMONE de trap afrent.
Ze rent naar buiten. Zonder te denken de straat over. Piepende banden en toeters klinken door de straat. Het dringt niet tot SIMONE door. Ze rent maar door. Uitgeput gaat ze even later op een stoeprand zitten met haar hoofd tussen haar knieën.

VOICE-OVER van SIMONE
Wat is dit? Waarom? Hoelang geleden is het dat ik dit had? Dat moet een maand zijn
geweest. Ach, één keer per maand is toch te overzien?


Scène 11:
Verschillende klaslokalen

------------------------------------------- één week later ---------------------------------------------------
Je ziet hoe SIMONE uit de klas wegrent en je ziet haar angstige ogen.
------------------------------------------- de volgende dag ---------------------------------------------------
SIMONE trilt, en rent vervolgens de klas uit.
--------------------------------------------vier dagen later---------------------------------------------------
Zweet druppels vormen zich bij de slapen van SIMONE, ook hier rent ze de klas uit
-------------------------------------------twee weken later---------------------------------------------------
SIMONE kijkt intens verdrietig en bang. Je ziet zweet en ze trilt. Verslagen laat ze haar hoofd op haar armen vallen.


Scène 12:
trap

NADIA
Wat zal Meneer van Dooren van Simone willen? [kijkend naar de gesloten deur van het kamertje]
Hoe lang duurt zo’n gesprek wel niet? [stilte]
Ach, misschien is het juist goed dat Meneer van Dooren met ‘r gaat praten. Tegen mij zegt ze er niets over.

ANISHA
Meneer van Dooren is een coole mentor. Hij doet het echt wel goed.

NADIA
Weet hij dan wat er met Simone is? Dat zou het achtste wereldwonder zijn. [Nadia zucht en
Laat haar hoofd op haar hand rusten. Anisha aait haar rug.]

ANISHA
Ik snap dat je je zorgen om Simone maakt. Dat doet iedereen momenteel. Maar jij kan er
echt niets aan doen. Je mag je niet schuldig voelen. Beloof je me dat? [kijkt streng naar
Nadia. Nadia knikt]


Op dat moment komt SIMONE met betraande ogen het kamertje uit. Nadia vliegt overeind en geeft SIMONE een dikke knuffel.

NADIA
Zou je me nu een keer willen vertellen wat er aan de hand is? [nog in knuffel houding]

Zo blijven de twee vriendinnen een tijdje staan.



Scène 13:
Vergaderkamertje I

Samen met de economiedocente zit SIMONE op de grond van het vergaderkamertje. SIMONE kijkt naar de rode vloerbedekking.

SIMONE
Hoe kom ik hier? [op dat moment ziet ze dat ook Meneer van Dooren en de geschiedenisleraar op de grond zitten. Ze is erg in de war.]

SIMONE ziet dat haar arm heel erg trilt. Hier word een close-up van gemaakt. MENEER VAN DOOREN geeft SIMONE een flesje water aan, waarvan ze een slok neemt. Op de gang hoor je vage pauze geluiden. In het vergaderkamertje is het stil. De drie leraren kijken haar bezorgd aan.

VOICE-OVER van SIMONE (close-up Simone)
Waarom zit ik op deze vieze grond? Met drie leraren? Normaal ga je op stoelen zitten.
Hebben ze me ontvoer ofzo?

De drie leraren staan op. SIMONE blijft zitten.

SIMONE
Wat is dit?

MENEER VAN DOOREN
Weet je wat er gebeurd is? (Meneer van Dooren helpt Simone overeind.)

SIMONE knikt nee.

MENEER VAN DOOREN
Je ziet wit. Zal ik je naar huis brengen?


Scène 14:
Auto

MENEER VAN DOOREN
Heb je er bezwaar tegen als ik je moeder straks even bel? Ze moet weten wat er is gebeurd.

SIMONE
Ja is goed. [stilte]
Wat is er dan gebeurd?

MENEER VAN DOOREN
Zelf was ik er niet bij, dus precies weet ik het niet. Maar het liefst wil ik dat je het zelf weer
kunt herinneren. Mocht je het over een paar dagen nog niet weten, dan wil je economie
docent(e) het vast wel vertellen.

SIMONE
Economie? Ik had toch geschiedenis?

MENEER VAN DOOREN
Je economie docent(e) zal het allemaal wel vertellen.


Scène 15:
Kamer Simone

Camera staat binnenshuis, en filmt hoe SIMONE naar binnen komt en haar jas en tas neergooit.

SIMONE
Hallo! Ik ben thuis! [Geen antwoord]
Gezellig… [sarcastisch]

SIMONE pakt een zak chips en rent de trap op. De camera staat centraal in de kamer en filmt hoe SIMONE haar computer aanzet en met de zak chips op bed ploft.

VOICE-OVER van SIMONE
FF alles op een rijtje zetten. Waarom ben ik ook alweer door Meneer van Dooren thuis gebracht?
Heb ik iets gedaan ofzo? Wat deed ik daar in dat kamertje met drie docenten op de grond?

MOEDER
Ik ben thuis!

SIMONE
Hoi!

MOEDER
Ik heb donuts gehaald. Kom je even gezellig beneden zitten?

SIMONE zucht en staat op.

SIMONE (tegen zichzelf zeggend)
Nu komt een gesprek.
Scène 16:
Woonkamer

MOEDER
Je mentor belde me net.

SIMONE
Oh…

MOEDER
Meneer van Dooren heet hij toch? [Simone knikt]
Hij vertelde me in grote lijnen wat er vanmiddag gebeurd is. Maar… ik zou het graag van jou
willen horen. Wat is er gebeurd lieverd? [Moeder aait Simone over haar haren]

SIMONE
Ik… ik… [zucht] ik weet het niet meer.

MOEDER
[knuffelt Simone en zegt op zachte toon] Maakt niet uit hoor. Je moet het misschien ook
Even allemaal verwerken. Door Meneer van Dooren ben ik nu op de hoogte van de afgelopen
tijd. Dat je de laatste tijd last van aanvallen hebt. Zou je dat voortaan zelf tegen me willen zeggen?

SIMONE
Oké [droog]

MOEDER
Ga anders even lekker naar Nadia toe, daar knap je van op.


Scène 17:
Kamer Nadia

ANISHA en NADIA zitten op het bed van NADIA. ANISHA heeft een kussen omarmd, en NADIA speelt met het puntje van de deken. De camera staat voor het bed, en heeft zo een mooi overzicht over de situatie.

NADIA
[eerste een lange stilte] Ik snap Simone niet. Volgens mij is er best iets ergs aan de hand.

ANISHA
Ja, denk ‘t ook. Misschien zou ze eens hulp moeten zoeken. Het zou kunnen helpen.

NADIA
Nee. Ik wil haar helpen! Ik! Niet een of andere geflipte psycholoog. [Nadia slaat met haar hand op het bed.]
Maar ik zou niet weten hoe. Ik voel me zo machteloos. Mijn vriendin loopt rond met rare aanvallen waarvan we niet precies weten wat het is, en ik kijk een beetje stom toe.

ANISHA
Wat moet je anders? Veel meer kan je niet doen! Weet je, ze heeft geluk met zo’n super
vriendin als jij. Maar jij bent niet verantwoordelijk voor haar problemen. Ik wil haar ook helpen, en ik zou ook niet weten hoe. Maar het moet niet ons probleem worden. Anders zitten we straks met z’n drieën bij die geflipte psycholoog. [de meisjes lachen allebei.]

Op dat moment komt SIMONE de kamer binnen. Het valt stil. Enkele seconden kijken de drie meisjes elkaar aan.

NADIA
Hé! Kom erbij zitten! Heeft m’n moeder je binnengelaten? [klopt uitnodigend op het bed]

SIMONE gaat tussen NADIA en ANISHA in zitten. Even is het stil.

ANISHA
Had ik jullie verteld dat ik gister een hele leuke jongen heb ontmoet?

NADIA
Vertel maar weer. [zucht]

ANISHA

Nou, gister was ik dus met mijn hockeyteam uit eten. En hij serveerde daar in dat restaurant. Het was zijn eerste dag ofzoiets. Dus hij gooit zo de glazen cola over mijn shirtje heen! Eerst baalde ik als een stekker…

SIMONE droomt weg. Ze luistert niet naar ANISHA. Beelden van vanmiddag op school komen omhoog. Ze wist totaal niet wat er was gebeurd, maar nu opeens komt alles naar boven! Je ziet wat flashbacks voorbij schieten, met daartussen een close-up van SIMONE.

SIMONE
Ik weet het weer! [vliegt overeind]
Ik weet wat er vanmiddag is gebeurd! Ik weet waarom Meneer van Dooren mij thuis bracht
en m’n moeder belde. Ik weet waarom ik met drie docenten op de grond zat! [glimlacht wat]

NADIA (na een stilte)
Vertel dan!

SIMONE
[zucht] Oké. Het begon bij geschiedenis…



Scène 18:
Vergaderkamertje II

Het beeld gaat over naar een soort droombeeld waarin je ziet dat Simone de klas uitrent bij geschiedenis. Ze loopt onrustig door de school, en aangekomen bij het vergaderkamertje ziet ze daar haar ECONOMIEDOCENT(E) zitten. SIMONE gaat naast de deur van het kamertje zitten, en voelt zich steeds onrustiger en angstiger worden. Dan houdt ze het niet meer. Ze gooit de deur van het vergaderkamertje open.

SIMONE (angstig)
Ik ga dood! Ik ga dood!

SIMONE ploft op de grond en rolt zich op. Ze verbergt haar hoofd met haar armen. Bevend blijft ze roerloos op de grond liggen. Haar ECONOMIEDOCENT(E) schrikt enorm, en rent naar het meisje toe. Ze weet niet goed wat ze met deze situatie aanmoet, en gaat rustig tegen SIMONE aanpraten. Ze stelt wat vragen en probeert haar wat te kalmeren. Ze aait over haar rug, en met haar andere hand zoekt ze haar mobieltje. Ze toetst snel het nummer van MENEER VAN DOOREN in. Al snel staat MENEER VAN DOOREN ook in het kamertje en gaat ook op de grond zitten.

SIMONE
Nadia. Ik heb haar geslagen!

MENEER VAN DOOREN en de ECONOMIEDOCENT(E) kijken elkaar aan.

MENEER VAN DOOREN
Ik loop wel even naar geschiedenis toe om te vragen wat er gebeurd is.

De GESCHIEDENISLERAAR komt ook naar het kamertje, en zo zitten er drie docenten op de grond bij SIMONE. De geschiedenisleraar probeert SIMONE uit te leggen dat er niets in de klas is gebeurd. Ze heeft NADIA niet geslagen. Een zucht ontsnapt uit SIMONE’S mond. Ze kijkt naar MENEER VAN DOOREN. Zijn gezicht staat ernstig. SIMONE wordt al wat helderder en vind de situatie nu raar worden.

VOICE-OVER van SIMONE
Hoe kom ik hier?


Scène 19:
Kamer Nadia

NADIA
Oei.

ANISHA
Wat is al dat gedoe nou eigenlijk?

SIMONE
Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen? Ik weet niet wat het is! Als ik wist wat ik had, maakte dat allemaal een stuk makkelijker.

NADIA
Maar kan je uitleggen hoe je je voelt bij zo’n rare uuhhh… aanval.?’

SIMONE
Ik word zenuwachtig en misselijk. Ik ga ontzettend zweten en mijn armen beginnen te beven. Niet veel later word ik heel bang, alleen weet ik niet waarvoor. Het liefst wil ik gillend rondjes rennen. [stilte] Alles word anders. Niets dringt meer totaal tot me door, en vaak weet ik ook niet wat ik doe. Misschien is er wel een woord voor. Een emotie. Maar ik kan het niet beschrijven

ANISHA
Is het angst?

SIMONE
Ja, maar meer dan dat. [lange stilte]
Weet je, soms ben ik bang dat nooit iemand dit zal begrijpen. Dat ik dat gevoel nooit aan iemand anders kan laten zien. Je kan het ook niet begrijpen. Zoiets moet je gevoeld hebben. En al is het niet de angst tijdens zo’n rare aanval, dan is het wel de angst om zoiets te krijgen. Ik word er zo moe van… Waarom ik?

NADIA
Zal ik het een weekje van je overnemen? [glimlach]

SIMONE
Nee, dit zal ik jou nooit aan willen doen. Zelfs mijn grootste vijand is dit niet waard.


Scène 20:
Drukke kantine

SIMONE staat in het midden van een drukke kantine. De camera draait langzaam om haar heen terwijl je de voice-over hoort.

VOICE-OVER van SIMONE
Ieder mens denkt wel eens in zijn leven dat hij of zij gek word. Gek is een woord dat vaak wordt gebruikt. “doe niet zo gek!” of “ik word gek van die muziek!”. Maar… stel dat ik nou echt gek word? Of misschien ben ik al gek en weet iedereen dat behalve ik? Ik ben gek… ik ben gek… ik ben gek…’

SIMONE valt flauw. Je ziet (langzaam) dat ze op de grond valt. Daarna wordt het beeld zwart en hoor je na een korte stilte nog de stem van SIMONE.

VOICE-OVER van SIMONE
Nee, ik ben niet gek. Iedereen is gek. Behalve ik.




Aftiteling op ‘You are so beautiful to me’ van Joe Cocker