Bedankt & reacties op school.

School ging wel. Mn vader heeft een brief geschreven waarin hij de situatie uit heft gelegd, en dat ik daarom neerslachting, ben mn hw niet had en me misschien niet goed zou kunnen concentreren.

Ik heb dat briefje aan elke leraar gegeven, ze vonden het allemaal erg voor me en ze begrepen me ook dat was fijn. De eerste keer stonden de tranen me haast in mn ogen. Ik heb sinds dinsdagavond niet meer erom gehuild, maar ik heb ergens het gevoel dat ik het niet snap, dat ik het me nog steeds niet realiseer. Mn natuurkunde leraar vroeg er vandaag naar, dat vond ik wel aardig van hem. Mn Engels lerares heeft me nog gemaild, dat ze vind dat ik erg moedig ben, en dat ik haar altijd mag vragen om hulp/steun. Dat was ook erg lief. Ik zal haar daar morgen voor bedanken. Mn mentor vond het ook erg, hij zei dat ik er mee om moest gaan zoals ik wou, maar dat hij wel kon helpen als er was of hulp zou zoeken, en dat ik aan de bel moest trekken als het niet meer goed ging.

Ik heb het maar aan een iemand uit mijn klas verteld, de jongen naast wie ik zit, hij reageerde geschrokken en vond het ook vrij erg voor me. Mn vriendinnen en reageereden ook geschrokken en zonden het ook erg voor me, maar het doet me wel goed om er over te praten. Ik ben hen allemaal zo dankbaar voor hun steun. En iedereen die ook op mn verhaal heeft gereageerd, dankjewel.
25 nov 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van It*sme
It*sme, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende