Beetje koppijn

Vanmiddag kung fu. Ook 1 op 1 technieken. Altijd spannend.
Vandaag wurgtechnieken maar ook een klap op je achterhoofd.

Ik gaf de leraar een klap op zijn achterhoofd. Dat was te hard en ik wilde weten wat hij precies voelde.
Ik kreeg exact dezelfde klap terug en dat was niet prettig nee.
Ik voel het nog steeds nadreunen.


Ik zag de vader van 2e kind in de AH.
Dat was ongemakkelijk omdat ik van mijn kant niet op goede voet sta met hem en zijn dochter.
Gevoelsmatig klopt het niet. Een kind hebben met iemand waar je daadwerkelijk helemaal niks mee hebt en zelfs vijanden bent van elkaar.
Want ik ben zoiezo helemaal klaar met die vent en zijn hele manier van doen en laten.
Zijn dochter moet ik ook niet. Dus er loopt buiten iets rond wat biologisch gezien van mij is maar er is geen enkele band en plus nog een hele lading negativiteit erom heen.

Hier kies ik zelf ook voor. Want ik zie niet in waarom ik eeuwig beleefd en positief moet zijn.
Waarvoor ook eigenlijk?
Ik heb geen verbinding met die mensen en dat is ergens ook wel akward en raar want eigenlijk hoort het niet zo.

Maar juist omdat het zo is hoef ik er verders ook niks mee.
Maar het voelt wel raar aan. Kinderen gemaakt maar geen enkele band en zelfs vijandschap.


Met mijn familie praat ik nog geen eens. Als ik mijn eigen neven tegenkom dan is het even opkijken van o ja we kennen elkaar maar er word niet meer met elkaar gesproken.

Eigenlijk is dat weird.
Maar het is wat het is. Eigenlijk hoort een familie uit eenheid en harmonie te bestaan maar de schandalen binnen de familie of het nou om sexueel misbruik gaat of vrijwillige incest en inteelt of de meest vreselijke vorm van huiselijk geweld en kindermishandeling en last but not least geweld naar dieren toe...


Ik vertrouw mijn eigen fucking familie niet. Mijn eigen neven wil ik niet om mij heen hebben.
Ik hoef eigenlijk helemaal geen contact met familie te hebben. Lekker rustig.
Af en toe familie foto's bekijken op Facebook is voor mij meer dan voldoende.

Met mijn moeder praat ik ook niet.
Geen behoefte aan ook.

Dus tis allemaal ongemakkelijk en weird.
Ik heb eigenlijk geen band met mijn hele familie niet en ik vind het eigenlijk ook wel best zo.
Tis eindstand toch alleen maar gezeik of dat je op een bepaalde manier behandeld word.
Bovendien heb ik geen geduld en medelijden met bepaalde figuren in de familie.
Nog steeds naar de koninkrijkszaal van Jehova's getuigen gaan maar de verlichting is ver te zoeken.
Dus ik heb weinig tot geen belangstelling in mijn eigen familie.


Mijn vriend belde net en ik vertelde dit aan hem.
Wat ik geleerd heb is dat wat jij voelt van jou is niet van de ander.
Daarmee wil ik zeggen dat de vader van 2e kind triggered wat er in mijn leven/ familie systeem gaande is.
Dat ik nu begrijp waarom ik mij ongemakkelijk voel. Familie hebben waar je je tegen moet wapenen. En natuurlijk zijn er ook clubjes in de familie die wel een band hebben met elkaar.
En dat is mooi om te zien. Ik voel die verbinding niet.
En het clubje wáár ik wel mee ben opgegroeid dat bleek achteraf ook één grote teleurstelling te zijn dus nee laat maar zitten.
De verbinding die ik dacht te hebben zat kennelijk niet zo diep bij de andere partij.
Het is al met al weird! Vroeger toen we klein waren toen leek er een verbinding te zijn maar hoe ouder je word, hoe minder het allemaal geworden is.
Ik ben overigens niet de enige die zichzelf afzondert binnen de familie.
Er zijn er zelfs die gewoon niet op zijn komen dagen op de begrafenis van hun broer omdat de persoon in kwestie nog steeds boos is over iets wat 100 jaar geleden gebeurt is.
Familie leden lopen boos weg als deze persoon in de ruimte is.
Omdat deze persoon gewoon niet leuk is in de omgang en mensen openlijk beledigd en brutaal en bijdehand loopt te doen.


Ik had vader van 2e kind gewaarschuwd en op de hoogte gesteld wat er binnen de familie speelt zo dat hij zijn dochter in bescherming kon nemen maar hij schold mij uit en wenste dat ik zelfmoord zou plegen en dat ik het nu bij hem verpest had en zijn hoofd zou gaan draaien...

Ik ben tegen hem ingegaan dat ik echt niet bang voor hem was en hij blokkeerde mij.

Dus hij zoekt het maar uit met zijn dochter.
Hij kan niet zeggen dat hij het niet wist.
Oh hij wilt niks van de situatie weten?
Dan had je niet met de 1e de beste een kind moeten maken.
Want nu heb je ongewild te maken met een familie systeem wat behoorlijk defect is..




Dit moest ik even kwijt.


Gr Art = Tiek