Besluit wie je bent

Na ik vanmorgen een tentamen maakte en gelijk daarna door wilde leren aan een ander tentamen besloot ik dat ik achtelijk was. Ik mocht best even niks doen en ademhalen. Een film, dat werd het.
Wimbeldon... Mooie leuke film. Niks engs of moeilijks, alleen maar lief.

En toch.. toch stroomden de tranen over mijn wangen. Meerdere keren.
Rake zinnen die onbewust ontzettend binnenkwamen.

'besluit wie je bent'
Die kwam heel hard binnen, echt heel hard. Waarom?
Ik moest er over nadenken en ik denk dat het antwoord nooit volledig zal zijn.

Het is een opdracht die op dit moment zo onrealistisch is om in te vullen. Als ik het om me heen zou vragen zou ik veel positieve reacties krijgen: een vechter, een lieve meid, een sterke meid, goed voor haar familie, sportief, fijn met kinderen... Het is allemaal prima. Het zegt iets over hoe men me ziet en wat ze van me kúnnen zien. Maar wie bén ik? Wat wíl ik?
Iets wat ik regelmatig zeg: ik wil moeder worden. Dat wil ik ook echt, maar een echte moeder. Een moeder die staat voor haar kinderen, ze kent, met ze leeft, ook als ze volwassen dreigen te worden. Die praat, lacht en huilt met haar kinderen. Knuffelt.
Ik wijk uit. Ik wil moeder worden. Maar daarvoor wil ik wel een vader hebben. Een vader voor de kids. Samen brengen we ze groot. Voor ik die vader kan vinden moet ik een relatie aan kunnen gaan. Met een ander, maar eerst met me zelf. Dan moet ik weten wie ik ben, wat ik moet accepterne, wat ik moet leren.

Ik wil ontdekken wie ik ben, waar de onzekerheid vandaan komt, waarom ik faalangstig ben, ik wil werken aan mezelf en mezelf kunnen omschrijven. Misschien, misschien dat ik dit tegen mijn ouders kan zeggen.. dat ik dit kan uitleggen (opschrijven) en ze duidelijk kan maken dat ik wil weten wie ik ben en daarom ga praten. Dat ik daarom naar een praatdokter wil/ga..

Hoe kan ik besluiten wie ik ben als ik niet weet welke opties er zijn...?
Er is in dit geval geen keuze tussen de winnaar of de verliezer zijn zoals in de film. Het is nu een keuze tussen overleven, geleefd worden of zelf leven...
Ik zit tussen één en twee in maar zou zo graag ervaren hoe het is om mijn eigen leven in handen te hebben. Ik denk dat ik dat totaal een dag of 5 gedaan heb vorig jaar: de dagen na mijn slagen. Vlak daarna ben ik een week met vrienden weg geweest en dat gaat ook dit jaar weer gebeuren. Ik denk dat dat mijn eigen geleefde momenten zijn... en verder...? Verder hou ik mn mond. Denk ik verder, leef ik verder en hoop ik ooit tot een besluit te komen.

25 jun 2010 - meld ongepast verhaal

Past&Today, vrouw, 33 jaar

maxim (opgeheven op 26-1-2011) vrijdag 25 juni 2010 23:42
besluit wie JIJ wil worden
Just Liz zaterdag 26 juni 2010 11:25
de dag komt, dat jij jezelf mag zijn en je sporen achterlaat..en krijgt wat je toekomt..dikke knuf
kruidje zaterdag 26 juni 2010 17:54
Dat wat de mensen over je zeggen BEN je ook allemaal. Lief, een knokker enz..
Alleen is er ook nog een P&T die bijna niemand kent. Die met zichzelf worstelt door dingen
die niet hadden mogen gebeuren. Ze zit behoorlijk goed verborgen binnenin jou, maar knaagt daar aan je zelfvertrouwen. En dat is wat stoppen moet..Als dat knagende wurmpje weg is, zal de ECHTE P&T in al haar glorie zichtbaar zijn, voelbaar voor jezelf ook..

Jij wordt een lieve, zorgzame, alerte moeder later, dat is zeker.
~~Ook omdat je weet hoe het niet moet~~

O 09 sep 2012 Het onbekende is vermoeiend ( 2 )
O 07 sep 2012 Ze snapt het werkelijk niet ( 11 )
O 06 sep 2012 Verkeerde vragen ( 3 )
O 04 sep 2012 Het donker overdondert mij ( 5 )
O 01 sep 2012 Mamma in actie (?) ( 13 )
O 01 sep 2012 Oude hoop # ( 4 )
O 31 aug 2012 Yes man
O 31 aug 2012 Chronische krachttraining ( 2 )
O 30 aug 2012 Eenzaamheid en angsten# ( 1 )
O 30 aug 2012 De bibbers ( 10 )
O 23 aug 2012 Signalen vanaf mijn kant ( 3 )
O 22 aug 2012 Moed ( 7 )
O 21 aug 2012 Het is tijd voor mij ( 2 )
O 20 aug 2012 Gekregen woorden zijn fijn ( 4 )
O 20 aug 2012 Het is stil in huis, als jij niet thuis bent ( 9 )

vorige volgende