De bibbers
In groep 6 was het gedoe rondom mijn broer al even bezig. Langzaam maar zeker kwam hij dichterbij en wilde hij meer van me. Veel van de schooltijd weet ik niet meer. Ik heb weinig herinneringen. Steeds vaker hoor en lees ik dat dat gekoppeld zit aan trauma's. De tijd wordt verdrongen, zo ook de fijne en goede dingen.
'De bibbers' was een stuk dat ik tegen kwam in mijn verhalenschrift. Mijn ouders zijn er voor op school moeten komen. De juf wilde graag weten of ze een idee hadden waar dit vandaan kwam. Naast dit contact met de juf, sprak mijn moeder ook eens in hetzelfde schooljaar en met dezelfde juf over het feit dat ik voor het eerst ongesteld was geweest (ik was toen negen jaar). Nu, jaren later weet ik dat dat geen ongesteldheid was, het was het breken van mijn kinderjaren, van mijn vrouw zijn, het breken van mijn maagdenvlies.
De bibbers,
Ik ben iedere avond bang als ik in mijn bed lig.
Ik denk altijd dat er een inbreker komt en dat hij mij gaat meenemen naar zijn huis.
En als ik dan mee ben genomen dan gaat hij mij naar een aparte kamer toe slepen en dan gooit hij mij in zijn bed en kruipt hij erbij.
En als hij dat dan gedaan heeft dan gaat hij mij aan een touw ophangen en dan stik ik.
Dan gaat hij de vellen van mijn lijf trekken.
En daar krijg ik dan de bibbers van.
Dan ga ik naar beneden om het te vertellen.
En dan zeggen mijn vader en moeder altijd dat er geen inbreker komt en om het dan te verwerken mag ik nog even lezen.
---
'De bibbers' was een stuk dat ik tegen kwam in mijn verhalenschrift. Mijn ouders zijn er voor op school moeten komen. De juf wilde graag weten of ze een idee hadden waar dit vandaan kwam. Naast dit contact met de juf, sprak mijn moeder ook eens in hetzelfde schooljaar en met dezelfde juf over het feit dat ik voor het eerst ongesteld was geweest (ik was toen negen jaar). Nu, jaren later weet ik dat dat geen ongesteldheid was, het was het breken van mijn kinderjaren, van mijn vrouw zijn, het breken van mijn maagdenvlies.
De bibbers,
Ik ben iedere avond bang als ik in mijn bed lig.
Ik denk altijd dat er een inbreker komt en dat hij mij gaat meenemen naar zijn huis.
En als ik dan mee ben genomen dan gaat hij mij naar een aparte kamer toe slepen en dan gooit hij mij in zijn bed en kruipt hij erbij.
En als hij dat dan gedaan heeft dan gaat hij mij aan een touw ophangen en dan stik ik.
Dan gaat hij de vellen van mijn lijf trekken.
En daar krijg ik dan de bibbers van.
Dan ga ik naar beneden om het te vertellen.
En dan zeggen mijn vader en moeder altijd dat er geen inbreker komt en om het dan te verwerken mag ik nog even lezen.
---
30 aug 2012
- meld ongepast verhaal
-
Lieff
donderdag 30 augustus 2012 16:16
-
Gewoon ik
donderdag 30 augustus 2012 16:21
Bah, dit raakte me enorm.
-
*M*
donderdag 30 augustus 2012 16:33
Afschuwelijk.
Hij moest en moet met z'n gore poten van je afblijven! Negen jaar... Machteloosheid, eenzaamheid, verdriet. Verdriet.
Ik heb net terug gelezen wat je eerder schreef en weet niet goed hoe ik er op kan reageren. Het is zo knap dat je je sterk genoeg voelde om je geheim eindelijk te vertellen! Je hebt het onmogelijke gedaan. Voor jou! want de reacties van je ouders zijn zo vreselijk, onmenselijk gewoon (en het kan me niet schelen wat hun beweegredenen zijn: het is laf en onmenselijk)... Pff. En dan is het nu, nu. Je kunt er op papier al over vertellen: het onzegbare spreek je uit en dat is een grote stap vooruit. Jij hoeft niet alleen met dit verleden af te rekenen en te stikken: jij gaat een manier vinden om hierin vooruit te komen (met mensen die van je houden) en vertellen/schrijven er over is een manier. Denk ik. Maar wat weet ik daar nou van. Moedig ben je, P&T. Zo moedig dat je jezelf ook vast verbaasd.
-
kruidje
donderdag 30 augustus 2012 17:49
Au. That hurts..
Goed van juffie dat ze je ouders liet komen. Onbegrijpelijk dat het daarbij bleef.
Jeetje meisje.. -
BQ&D(FA) (opgeheven op 7-6-2014)
donderdag 30 augustus 2012 18:01
Het eerste wat ik dacht was 'godverdomme', ik word gewoon fucking boos als ik dit lees ondanks dat ik je nu al jaren spreek. Vind het echt zo heftig, ook als je je inbeeldt dat de tekst is geschreven door iemand die op een leeftijd is waarbij seksualiteit helemaal nog geen enkele rol hoort te spelen in haar leven. Heel veel liefs, knuffel en een kus.
-
cupcakes
donderdag 30 augustus 2012 19:12
op die broer vreselijk sterkte meis 
echt erg gewoon
t beste -
-Lisa
donderdag 30 augustus 2012 20:37
Vreselijk. Ook mij raakt dit enorm. Vreselijk dat hiermee verder toentertijd geen stappen zijn gezet, naast het gesprek met je ouders.
Heel veel liefs en een dikke knuffel -
Yuria
donderdag 30 augustus 2012 21:00
Het raakt mij ook heel diep.. Je bent dapper, heel dapper.
-
swellink
donderdag 30 augustus 2012 23:29
kippenvel hierbij en een brok in mijn keel.........
gewoon geen woorden voor.... -
foxie
vrijdag 31 augustus 2012 00:36
Heftig
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
- O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
- O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
- O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
- O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
- O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
- O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
- O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
- O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
- O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
- O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
- O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
- O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )