beste vriend

Vandaag gegeten bij een vriend van me. Ik dacht dat we met zn tweeën zouden zijn, maar hij had nog een aantal mensen uitgenodigd waaronder zn vriendin. Echt hartstikke gezellig gehad, gebarbequed enzo. Ik ben zo blij voor hem want hij heeft eindelijk een leuke vriendin gevonden die echt bij hem past, terwijl ik er.eerst nog altijd van overtuigd was dat hij homo was ;p Nu is dat weg, ze zijn namelijk echt leuk samen. Maar hij zegt dus altijd tegen mij dat ik zn beste vriendin ben, zegt hij ook tegen anderen. En hij gaat ervan uit dat hij mijn beste vriend is zeg maar. En op zich is dat ook wel zo, maar dat komt slechts omdat ik twee andere hele goede vrienden kwijt ben. En elke keer als hij dar zegt besef ik dat weer en dat haat ik. Want het is een lieve jongen, echt waar en ook altijd gezellig, maar eigenlijk absoluut niet "mijn type", niet zoals die anderen en dan met name één..

Mijn voormalige beste vriend was voor mij echt, nouja, heel veel. Ik gaf om hem, voelde me vertrouwd, op mn gemak. Hij liet me oprecht lachen (hoefde het niet te forceren, t ging vanzelf), hij luisterde altijd, praatte zelf ook, het voelde gewoon ontzettend goed. En opeens was dat over. En dat is nu al bijna 2 jaar zo maar het probleem is dat hij bij mij in de klas zit.
In t begin vroeg ik het nog wel eens aan hem, hij zei dan juist dat ik degene was die niets meer zei. Dat kan ook wel kloppen, dat jaar was ik namelijk ontzettend moe de hele tijd vanwege mijn schildklier, alleen wist ik dat toen nog niet. De pijn die ik had bij zijn verlies is wel iets minder, maar op sommige.momenten nog net zo hevig als in t begin dat ik besefte dat ik hem kwijt was. Ik heb tranen gelaten joh, niet normaal.. We smsten nog een paar keer, hij soms ook uit zichzelf, maar verder zei hij niets meer op school. Hij is ook veranderd, althans, dat denk ik. Of ik heb hem nooit gekend. Maar hoe hij was bij mij was zo anders dan hij nu is. Ik kan het niet uitstaan, ik hoef hem niet terug, daar is t te laat voor, dat weet ik. Ik wil slechts weten of de vriendschap echt was, wat er is gebeurt, waarom het stuk liep. Ik mis hem na 2 jaar nog steeds verschrikkelijk. Heb vannacht zelfs van hem gedroomd, toen ik wakker werd deed t weer pijn. Maar ik droomde over zijn oude ik, hoe hij toen was, niet zoals hij nu is, want nu vind ik t niks. Ik zie hem niet meer terug in zichzelf..

Au.. ik mis hem. Ik wil naar hem toe, nog even één keer zijn armen vertrouwd voelen, vragen of t echt was. Want als ik dat weet, dan kan ik t afsluiten. Ik wil t vragen, maar na twee jaar durf ik t gewoon niet meer, ik ken hem niet meer.. Gat, wat haat ik dat gevoel, dat lege stukje in mij.