Bezoek zonder toezicht, oh oh!

Ik heb mijn beslissing genomen. Om dus te gaan stoppen bij mijn huidige zangkoor.
Mijn intentie was en is nog steeds... Groeien en leren met zang en dus niet dat verplichte sociolizen en verjaardagen vieren, kadootjes kopen of mee betalen aan cadeautjes om niet buiten de groep te vallen.

Dan heb je nog figuren in de groep zitten die zichzelf de aangewezen persoon voelen om een hele groep te sturen en te corrigeren maar zelf presteren ze kwa zang beneden de maat.

En natuurlijk mensen die je er op wijzen dat je te hard zingt. Daar ben ik eigenlijk ook niet van gediend.


Ben dus gaan rondneuzen wat mijn vorige zangdocent te bieden heeft. Hij is dus heel jong eigenlijk en ook homo maar wel aardig en geduldig want ik ben ook niet één van de makkelijkste. Ik heb bij hem ook in het koor gezeten en die schelle stem van mij tetterde ook overal tussenuit. Koorleden wilden mij hierop aanspreken. Ik liet duidelijk weten hier niet van gediend te zijn. Koorleden voelden zich ongemakkelijk en zijn bij de dirigent gaan klagen. Toen die verhaal kwam halen ging ik daar weer tegenin.
Hihihi.
Hij had me helemaal naar de achtergrond geplaatst tijdens een optreden zo dat ik niet te zien, noch te horen was.



Ergens ook wel lachwekkend!


Enfin. Hij heeft dus groepslessen en er is plekje vrij in een klein clubje wáár in je dus arrangement gaat zingen. Dus ook koor en harmonie en zo. Maar hier is er individueel aandacht voor een ieder en dus ook voor mij die te hard in zou zetten. Dat niet door heeft. Maar nu mag de zangdocent mij corrigeren of in dit geval docente. De dirigent zijn klassen zitten vol.
Ik denk dat dit beter bij mij past. Hier word ik niet verplicht en verwacht om te sociolizen.
Nu wachten op bericht van de bewindvoerders wat die ervan vinden.


Vanmorgen vroeg of voor de wekker nog wel.
Bezoekuurtje.
Hele reiskoffer met kleding en spulletjes meegenomen.
Ik kon bus 185 niet vinden en toen ik de bushalte vond was bus 185 er al en ik rennen en gillen. " Oh nee mijn bus! Stop!"

Helemaal buiten adem ( Ik kan nog geen eens hard rennen en nu al helemaal niet met al dat detoxen) stap ik de bus in.
Ik stap dus uit bij de huis van bewaring en moet mij melden en id laten zien.
Ik ben per ongeluk op beeldbellen gezet door hem maar ik mag alsnog op bezoek.
Ik heb invoer mee en ik moet zijn bankpasje ook hebben.
Ik snap niks van het kluisje met sleutel indrukken en zo.
Ik kan zien dat de bewaarders mij zat aan het worden zijn.
Ik leg de koffer op een soort van lopende band maar het moet in een kamertje. Ik mag ook niks meenemen. Het bankpasje komt later wel.

Ik mag naar boven en zit in een wachtruimte met o.a een Poolse vrouw.
De gedetineerden komen stuk voor stuk aanlopen.
Waaronder een poolse of Russische man met 1 roos in zijn hand.


Ik zie mijn vriend ook. Met zijn lange dreads half opgestoken.
Hij ziet er wel half uitgerust uit en kijkt om zich heen of hij mij kan zien.
Hèhè we mogen naar binnen.

Maar mijn vriend en alle andere gedetineerden en wij als bezoekers zitten tussen een doorzichtige wand.
Bij het bezoeken geven we elkaar een kus, meerdere kussen. Maar we mogen elkaar niet aanraken. Ik wilde nog zijn dreads vastmaken maar de bewaker komt meteen aanlopen dat dat niet mag.
De poolse man houd de hand van zijn vriendin vast. Ook dat mag niet.


Ik voel me onrustig vanwege gebrek aan vocht want je krijgt daar niks te eten of drinken. En als je naar de wc gaat dan kom je er niet meer in.
Dus ik ga staan om mijn lichaam de ruimte te geven.
De vrouwelijke bewaarder komt al aangelopen.
Je mag niet staan. Alleen maar zitten.


We kletsen wat en het uurtje is om.
Je mag elkaar alleen bij binnenkomst en afscheid aanraken. Dus geef ik hem dikke klapzoenen en hou ik hem expres lang vast om de bewakers uit te dagen.
De vrouwelijke bewaarder moet hier om lachen.

Naar de wc. Alles is nu afgesloten en moet nu weer speciaal voor mij opengeklikt worden.
Invoer. Alweer irritatie omdat ik niet zo goed snap hoe alles werkt.
Ik mag het hokje niet in maar moet wel invoer ophalen.
De bewaarder kijkt echt niet blij.


Ok ik heb een hele reiskoffer met spullen mee maar op de invoerlijst staat nikes en een panty.
De rest kan ik weer meenemen.
Ik krijg zijn bankpasje waar geld op staat mee, uitvoer.
Ik onderteken de formulieren en pak bus 185 naar Schiphol.


Hij belt mij steeds op. Ik mag het geld houden. Storten werd toch niet geaccepteerd door de bank.
Zijn bewindvoerders maken elke week geld over op de rekening daar waar hij zit.
Ik zit voor de komende weken gebakken met dit extra zakcentje wat ik mag hebben.

Zoiezo zit daar 40 euro reiskosten wat ik terug zou krijgen en de rest van de 30 euro is van mij.


Nou toch mooi meegenomen.
Gelijk naar huis. Niks te zoeken in Damsko.


Hij had het over overgeplaatst worden bij mij in de buurt en bzt kwam ter sprake maar hij vind dat disrespect en wil geen bzt omdat de lading van vrouw op bezoek/ neuken/ een hoertje wat langs komt...
Ierdereen weet wat er tijdens bzt gebeurt en het word ook letterlijk omgeroepen. Dus.

BZT, Reclassering, bezoek!

En dan weet ierdereen hoe laat het is.


Hij vind dat niet netjes.
Ten 1e ben ik geen hoertje en neuken tijdens bzt?
Wie zegt dat?

BZT is 3 uur lang bezoek. Je kunt bijv ook samen mediteren. En sta jij toe dat een ander je op zo'n manier belachelijk maakt?
Dat gaat niemand toch wat aan wat je tijdens bzt doet?
Je trekt je smoel open en zegt dat je helemaal niet gediend bent van zulk soort gesprekken.

Zo simpel is dat!


Zijn vader weigert 20 euro over te maken omdat hij alweer vast zit.
Zijn vader wilt alleen maar geld en vakanties betalen als hij op vrije voet is en zich behoorlijk gedraagt.
Hahaha grappig hè?

Dat overmaken van geld heeft te maken met boodschappen halen daar.
Hij klaagt dat het eten te weinig is en de matrassen te hard.


Dus datte.


Ik ben lekker thuis en ga ook niet elke week op bezoek.
Misschien eens in de maand of zo of nog langer.
Tis echt een hele wereldreis.


Gr Art = Tiek