Bezuinigingen zorg
Mijn boertje is autistisch, is regelmatig psychotisch en heeft ernstig last van dwanghandelingen. Al een jaar woont hij in een vorm van begeleid wonen waar eigenlijk te weinig zorg voor hem is. Daarom gaat hij eindelijk na heel veel gedoe bijna verhuizen naar een instelling met meer zorg. Maar tjonge jonge wat een puinhoop maken ze daar er van en het word steeds erger. De goede krachten die daar al jaren werken worden weg bezuinigd, mijn broertje die echt gehecht aan vaste gezichten is word dood leuk verteld dat deze mensen 'op vakantie' zijn maar dus eigenlijk nooit terug komen. Zo is hij al een paar keer zijn vaste begeleiding kwijtgeraakt waarna hij daarna weer dagen van slag was. De baas in die instelling heb ik geen goed woord voor over als je hem ziet denk je hij had een snackbar kunnen runnen. Hij geeft niks om de mensen daar.
Mijn broertje gaat dankzij mijn moeder en vader die er altijd achteraan zitten straks naar een betere plek maar een andere client daar, een zwakbegaafde autistische jongen in de 30 hij is vroeger misbruikt gaat daar ook helemaal achteruit. Hij heeft geen familie die hem helpt. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik aan hem denk, wat zou ik graag wat voor hem kunnen doen. Het is een schijnende situatie ..
Mijn broertje gaat dankzij mijn moeder en vader die er altijd achteraan zitten straks naar een betere plek maar een andere client daar, een zwakbegaafde autistische jongen in de 30 hij is vroeger misbruikt gaat daar ook helemaal achteruit. Hij heeft geen familie die hem helpt. Ik krijg tranen in mijn ogen als ik aan hem denk, wat zou ik graag wat voor hem kunnen doen. Het is een schijnende situatie ..
04 aug 2014 - bewerkt op 04 aug 2014
- meld ongepast verhaal
-
inoue
maandag 04 augustus 2014 12:28
klinkt zo herkenbaar. Fijn dat jij en je ouders zo strijden voor een beter plekje voor je broertje.
Bij mijn broertje is het ook zo. Hij is ook autistisch (onder andere) en hij wordt bijna elke 6 maanden voorgesteld aan een nieuwe begeleidster. En dat terwijl dat jaaaren geleden nog niet zo het geval had. Toen hadden we truus, een vaste begeleidster in vaste dienst. JAREN was zij er voor mijn broertje. Prachtvrouw!! Maar ze ging met pensioen en toen was het klaar. Er worden nauwelijks nog vaste aanstellingen weggegeven en de meisjes die er voor terug komen, zijn nauwelijks ouder dan 23. Piepjong en zonder ervaring. En ook geen kans om die op te doen omdat ze na zoveel maanden ineens weer weg moeten.
Het gaat nu ook niet zo goed met mijn broertje omdat hij gewoon niemand heeft daar die hij kan vertrouwen. Met wie hij een band kan opbouwen. Zij snappen hem niet omdat ze de tijd niet krijgen om hem te leren kennen. En daardoor worden er ZOVEEL fouten gemaakt.
Shit is f*cked up. Maar meer dan al onze liefde geven aan ons broertje zodra wij dat kunnen, zit er niet in
Veel succes en veel sterkte de komende tijd!
-
peen
maandag 04 augustus 2014 12:53
echt om te huilen dus... -
xHM
maandag 04 augustus 2014 15:17
Bah! Leuk vooruitzicht voor mijn autistische broertje.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 sep 2021 Strijd tegen de kilo's deel 1. ( 3 )
- O 27 feb 2021 Boos ( 2 )
- O 29 dec 2020 Goede voornemens ( 1 )
- O 22 dec 2020 Vader ( 5 )
- O 15 dec 2020 Destructief ( 3 )
- O 30 nov 2020 Brief aan mijn vader ( 3 )
- O 15 nov 2020 Worsteling ( 2 )
- O 08 okt 2020 Daten
- O 23 aug 2020 Uitdaging ( 5 )
- O 08 aug 2020 Wat als het gewoon goed gaat ( 3 )
- O 22 jul 2020 Wegwijzers ( 3 )
- O 23 jun 2020 Het is een gekke wereld.
- O 05 jun 2020 Scheiden en liefde ( 2 )
- O 02 jun 2020 Detox ( 3 )
- O 31 mei 2020 Contrast ( 2 )