Bijna2 weken dood.

Bijna twee weken,
twee weken van stilte twee weken van pijn. Het regent buiten een aanslag op mijn humeur. Alles lijkt nu zo grijs, zo donker en alleen.
Ik mis Jesse en Myra nu heel erg, op regenachtige dagen heb je niet veel te doen. Met Jesse ging ik soms naar de stad of met Myraatje ging ik gewoon een filmpje kijken of een spel spelen.
Daar denk ik nu heel veel aan, de stilte en de leegte. Zou er ooit nog iemand komen die die leegte kan opvangen.
Een jongen uit mijn klas belde, hij zei dat hij mij wilde steunen en dat ik altijd welkom was. Hij is verliefd op mij, hij heeft het eerlijk gezegd.
En hij heeft ook gezegd dat ik er niet te veel aan moest denken, alleen als ik dat zelf echt wilde. Ik hoefde geen beslissing te nemen, maar hij staat altijd voor mij klaar.
Ik heb hem net een mailtje gestuurd, met de vraag wie die stilte ooit op zou kunnen vangen. Ik hoop stiekem dat hij dat kan, al is het wel veel pijn en leegte die ik voel.
Zo dat was het weer.
doegies.
ik mis jullie Myra en Jesse wees een beetje lief voor elkaar waar je ook bent.