bladzijde

~Ben te gaar om een passende titel te bedenken.~

Zo, de eerste werkdag van dit jaar zit er weer op. Godenzijdank.

Vanmorgen meteen al goed wakker geschud doordat broerlief zonodig met zijn slaapkop volop tegen een muurtje aan moest rijden (in z'n achteruit wel te verstaan). Wonderbaarlijk genoeg nog geen krasje te bekennen wat mijn liefde voor onze nieuwe vw weer een kleine boost gegeven heeft. Verder was het eigenlijk gewoon een suf dagje. Misschien dat ik met het verkeerde been uit bed ben gestapt(?), want ik ergerde me rot aan elke gast die binnenkwam. Heb in mijn negatieve creativiteit wel weer een aantal nieuwe lelijke woorden kunnen toevoegen aan mijn mentale woordenboek. 'Geschoren breekbekhamster, Afgebrokkelde schimmelteenheks, etc'.

Verder ben ik een hele vriendelijke gastvrouw, don't get me wrong!

Nog 2 werkdagen te gaan en dan weer vrij. Wat een luizenleven. Ik heb echt niet het recht om te klagen (maar ik doe het lekker toch). Net vakantie gehad maar ik kan nu al niet meer wachten tot maandag (mijn weekend). Verder moet ik morgen naar het verjaardagsfeestje van mijn schoonzus. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hier best wel tegenop zie. Afgezien van het feit dat ik daar niemand ken, mag ik ook nog eens mijn draai gaan vinden in de aanwezigheid van liefs beste vriendin die mij wel kan schieten. Niet omdat ze mij nou goed kent, nare ervaringen met me heeft of uberhaupt ooit langer met me gesproken heeft dan welgeteld 5 zinnen. Nee, omdat ik de indringer ben in hun oude wereldje. *Zucht*
Maargoed, stoer als ik ben zal ik mijn gezicht laten zien. Sociaal zijn met de mensen die ernaar vragen en de leuke, zéér spontane, altijd gezellige, absoluut niet onzekere vriendin uithangen. Voor zolang ik dat volhoud. Zondag moeten werken is mijn reddingsboei in deze mogelijke storm van woest water mocht het alsnog uit de hand lopen.

"Sorry jongens, moet er morgen weer vroeg uit dus ik moet mijzelf heláás EXCUSEREN."


Nogmaals: Walhalla-maandag. Ik als één van je weinige aanbidders smeek je, laat me niet al te lang op je wachten. Tijd mag nu wel even vliegen.