Ontslag

Ik heb gisteravond ontslag genomen. Ik weet dat het de juiste keuze is. Ik werd er ongelukkiger met de dag. Maar nu is alles onzeker. Ik heb alleen een havo diploma en een HBO propedeuse. Daarnaast val ik onder de 'langstudeerders' dus een nieuwe studie gaan volgen zit er de komende tijd niet in. Walhalla maandag zal nu andere vormen aan gaan nemen. Want keihard op zoek naar een nieuwe baan it is.. Het is zo dubieus, ik voel me opgelucht en doodsbang tegelijk. En ergens voelt het alsof ik mijn hele familie laat stikken nu ik het bedrijf dus niet meer ga overnemen. Het is een schuldgevoel dat zich van binnenuit een weg naar buiten knaagt. En dat terwijl zij mijn keuze respecteren en zelfs stimuleren. Iedereen wist dat het niet mijn ding was. Iedereen voelde het aankomen. Maar nu ik de knoop heb doorgehakt twijfel ik over alles. Voor mijn broer vind ik het helemaal erg. Hij en ik zouden de zaak samen gaan runnen. En nu, nu laat ik hem alleen achter in die hectiek en chaos. Hij is zo lief voor me en ik kan me alleen maar schuldig voelen. Voor jezelf kiezen kan zo egoistisch lijken. Maar ik moest wel egoistisch zijn. Ik voelde me alsof ik aan het randje van een ravijn stond, wanhopig balancerend om maar niet te vallen. En nu ben ik vrijwillig gesprongen. Gatverdamme hetvoelt alsof ik mijn relatie gebroken heb. Zo opluchtend en kut tegelijk. Het is toch eigenlijk ongelofelijk. Ik heb in mijn hele leven nog maar 1 keer gesolliciteerd. Voor een baan als oppas. Daarna begon mijn moeder het restaurant en was het niet meer dan logisch dat ik daar zou gaan werken. En nu, nu heb ik mijn financiele zekerheid door het toilet gespoeld.

Een hele diepe zucht.
23 mrt 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Sweex
Sweex, vrouw, 12 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende