Blauwoog zonder sleutels. 3

Ik voel zijn warme adem in mijn gezicht en hij slaat woest mijn handen naar beneden,
versteent blijf ik staan al mijn spieren trekken stijf en ik kijk strak en onafgebroken naar de vlekkeloos witte muur.
de muur van de kamer die mijn hele huis voor moest stellen,
met niets dan een matras, een tv, babyspeelgoed en een kast die half uit elkaar valt.
Ik had alles, waar is alles, ik heb niets meer.


Een grote harde vuist slaat mij met behoorlijke kracht uit mijn gedachte vol op mijn oog, maar ik sta nog, Ja ik sta nog recht op.
'' JE BENT VAN MIJ NIRVANA VAN MIJ '' de tweede vuist komt richting mijn gezicht struikelend val ik naar achteren
en voor luttele seconde hoor ik alleen maar een schel gepiep, mijn handen snellen naar mijn oor terwijl ik met mijn hoofd tegen de witte muur aan klap.


Daar lig ik weer het is warm, ik heb het ineens zo warm.
''STA OP, STAAA OPP'' hoor ik ergens in de verte.
Ik wil niks meer, niets meer, ik verzet me niet meer, Ik ben zo moe.
Hij verliest zich zelf en zijn handen grijpen naar mijn keel
mijn ogen kijken angstig in de zijne terwijl de eerste tranen naar beneden vallen het brand mijn linker oog brand, Ik krijg geen lucht, Hij glimlacht en zijn mood slaat om.
'' HOU JE VAN ME GEEF ME ANTWOORD, GEEF ME FUCKING ANTWOORD NIRVANA ''

Driftig proberen mijn vingers zijn handen van mijn keel af te trekken maar wat moet ik tegen een Vin diesel type man, tweemaal zo groot en sterk als ik.
Ik druk nog net de samen geperste woorden '' kan ..niet ..zo '' uit mijn door handen omringen strot.
Hij lacht grimmig en verslapt zijn grip '' ZEG DAT JE BIJ ME BLIJFT ''