Blije kabouterts.

Vanmiddag liep ik eventjes door het bos. Druk met school, druk met werk zoeken, kon wel wat frisse boslucht gebruiken. Heerlijk, die stilte, de dorre bladeren op de grond en de geur de aankomende hersft. Toen ik een dennenappel in mijn hand hield en die weg wilde gooien hoorde ik gezang, heel zachtjes, heel verweg. Omdat het zo vrolijk klonk ging ik opzoek naar de bron van die gezang. Tussen de bomen door, langs wat struiken, door wat opgegroeide planten. Het gezang werd steeds harder en ik vroeg me nou toch echt af wie er nou zo aan het zingen was; maar vooral: Waarom op deze plek? Het klonk niet bijzonder goed, mooi of warm, maar gewoon vrolijk. Ik wilde weten wat er aan de hand was! Na mezelf door de dichte begroeien gewurmd te hebben kwam ik eindelijk bij de bron van het gezang. Een groep vrolijke kaboutertjes. Springend, joelend, juichend en elkaar een mini high-five gevend zongen ze: WIJ-HEB-BEN-TO-VER-KRACHT! WIJ-HEB-BEN-TO-VER-KRACHT! Een beetje lachende vanwege hun blije bui merkte ik één huilende kabouter op, een kabouter meisje. Ik wachtte tot ze mee aankeek en vroeg haar: Waarom ben jij niet blij dat jullie toverkracht hebben? Het kaboutermeisje snikte, veegte een traantje weg en zei: Ik bén To!

Cheers,

Joint.
18 sep 2010 - bewerkt op 18 sep 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende