brak...

MSN..
enige uitweg van de realiteit..
en dan komt HIJ ook nog eens online om met MIJ te praten..
met z'n gewiekste 'wat heb ik toch gedaan?!'..
wat heb je gedaan? je brak m'n hart! je pakt het op en gooide het op de grond..
in duizenden stukjes!
snap je nu wat je hebt gedaan?
nee, dringt niet door, nog steeds wilt hij het niet snappen.
komt hij ook nog eens op ziekenbezoek..
kan niet...wil niet... moet van hem afblijven...
ja i wish i could do that..
maar hij heeft een bepaalde aantrekkingskracht waardoor ik gewoon geen NEE kan zeggen.
snap je dat?
dan zit je heel rustig met hem te praten en dan komt hij alsmaar dichterbij...
en ik staar naar zijn lippen, smachtend om hem te zoenen, passievol en met liefde..
ik kan gewoon geen NEE tegen hem zeggen..
omdat hij ouder is?
nee..
omdat hij macht over mij heeft?
zeker niet..
het is gewoonweg omdat hij HIJ is..
geen ander uitleg is mogelijk..
hij die mijn hart brak.
hij die mijn hart brak.
hij die mijn hart brak.
hoevaak heeft dat wel niet in mijn hoofd rond gewaaid.?
miljoen, triljoen keer?
en telkens weer zijn gezicht zien, zijn mooie knappe leuke gezicht die ik maar niet vergeten kan.
en telkens weer aan hem denken, hem willen zoenen, willen aanraken.
hij die mijn geheime plekken kent.
die mijn lichaam door en door kent.
weet waarom ik littekens heb.
zien dat het niet goed met me gaat en er uitgebreid over praten.
soms heb ik gewoon zin om naar hem toe te gaan en te schreeuwen: NEEM ME, IK BEN VAN JOU EN VAN NIEMAND ANDERS!!
oei, dat zou een scene worden!
zin om bij hem te liggen, in zijn sterke armen in slaap te vallen, leunen op zijn borst,in zijn zeegroene ogen te kijken en te zeggen ik hou van jou.
maar kan ik dat?
de laatste keer dat ik zei dat ik van hem hield ging het de verkeerde kant op.
maar...
hij houdt toch ook van mij?
laatst nog?
dat is iets waar ik gewoon geen antwoord op heb.
geen antwoord.
wat kan ik daarmee?!
geen antwoord?
niks daarmee kan ik niks.
en het komt weer telkens omhoog poppen dat ik hem wil...
ik wil hem, ik wil hem, ik wil hem.
niemand anders.
dat heeft hij allang ingezien maarwanneer maakt hij daar werk van?
morgen?
VANDAAG?
over een week?
maand?
jaar?
jaren?
want ik wacht smachtend op zijn zoen, zijn smaak, zijn lieve ogen die naar mij kijken en zeggen; Je bent mooi, ik wil je niet anders, niet dunner niet dikker, niet langer niet korter, ik wil je zo. precies zoals je bent.


Eenzaamheid is slopend.