Brief Aan Jou

Hallo!
Vandaag schrijf ik een brief aan jou. Ik weet niet waarom en ik weet ook nog niet waar hij over gaat. Maar het is gewoon een brief. Een briefje omdat ik mijn gevoelens kwijt wil. Een briefje waarin ik alles kan uitleggen. En dat jij hem nooit leest maakt mij niet uit. Ik zal maar eens beginnen. Beginnen aan de brief die misschien wel niemand leest. Beginnen aan de brief die jij nooit leest. En door deze brief te schrijven hoop ik het je eens in het echt te zeggen. En weet je wie jij bent? Jij bent mijn vriendje. Mijn vriendje ja. En weet je wat er in mijn naam staat? Ik hartje Jij. Maar is dat wel zo? Ik vind van niet, er kon net zo goed niets staan. Het is zo betekenisloos dat ik hartje jij! Vind jij dat ook? Ik ben erachter gekomen dat jij dat niet vind. Tenminste, op MSN en SMS heb je een grote mond. Maar in het echt niet, je durft me niet eens aan te raken. Alleen maar als we zoenen.. En dan vind je het zelfs raar om me een knuffel te geven.. Dat vind ik heel jammer, en raar. Maar om het nou uit te maken.. Je zit bij me in de klas, best klote dus.. Dan kan ik het niet zomaar uitmaken. Ook om een andere reden. Een hele stomme reden, dat weet ik. Twee vriendinnen van mij hadden een weddenschap gemaakt. De ene zei dat het binnen een week uit zou gaan, en de andere zei een maand. Ik werd ontzettend boos, en heb ze allebei de hele dag genegeerd. Ze hebben de weddenschap afgekapt, maar ze hebben me wel gekwetst. Toen wel ja, nu niet meer.. Maar om het nu dan met je uit te maken.. Tja, dan heb ik de weddenschap waargemaakt en gaan mijn vriendinnen weer zeiken.. En dan voel ik me ook zo'n basisschoolkind.. Die het na een week voorgezien houdt.. En je zit ook in mijn klas, dan krijg ik ook reacties van heel mijn klas..
Grappig, toen ik aan deze brief begon wist ik helemaal niet dat ik deze gevoelens voor jou had. Ofja, ik kan beter zeggen, dat ik geen gevoelens meer voor je had. ik wist wel dat het minder was, maar zo erg. Maar ik voel ook niet echt iets meer bij jou, als ik met je zoen of als ik bij je op bed lig. Of als ik naar je kijk.
Maar ik heb nou wel een heel erg idee in mijn hoofd. Het is gemeen, en het is vreselijk als het je overkomt. Het is een vreselijke gedachte maar ik voel me er goed bij!! Dat kan toch niet? Waarom wil ik jou zo'n pijn doen? Wat heb jij nou weer gedaan? Weet je wat mijn idee is? Dat ik 12 april, wanneer er een groot feest is, met iemand anders ga zoenen.. Erg he. Dat ik het uitmaak door vreemd te gaan! Ik wist niet, dat ik zo'n idee zou krijgen. Ik weet ook zeker dat iedereen het me afraadt, maar ik denk dat ik het ga doen. Alleen de vraag is, houd ik het nog vol tot 12 april. Oh god, ik klink nu wel erg hard. Wat moet ik nou doen?