Buitensluiten?

lang geleden dat ik heb geschreven, maar hier kan je alles zeggen gelukkig

het ging weer een tijdje goed, maar nu...

ik ben altijd het buitenbeentje. ik zit/zat in een groepje van 7. en ja, dat is een oneven aantal. maar als er iemand over moet blijven, ben ik dat altijd. maar als er iemand anders uit het groepje ziek is, hebben zij mij juist weer heel hard nodig. ook met korfballen is het nu zo. maar wel iets anders... we hebben gewoon een heel gezellig dames team, maar iedereen heeft iemand. en ik weer niet. en dat voelt heel raar. nu voel ik me echt alsof ik overal achteraan loop. maar dat wil ik niet. ik wil ook gewoon sterk in mijn schoenen kunnen staan. een pshygoloog vertelde dat ik al verder gevorderd ben zeg maar. maar daar heb ik niks aan.
nu wilt mijn moeder weer dat ik naar iemand gaat die me daar tips over kan geven om er mee om te gaan.
maar het is gewoon een gemeen gevoel. waarom ze zo doen en alles.
of bijvoorbeeld ik loop momenteel stage in een speeltuin, super gezellig met allemaal kleine kinderen, maar dat doe ik samen met iemand van dat groepje. dan is het hartstikke gezellig samen. of met wiskunde, dan hebben we de grootste lol samen. maar als de rest er bij is... dan moeten ze mij weer hebben. het is niet leuk om telkens tijdens elke les alleen te zitten, en dat ze alleen iets aan je vragen als ze iets van je nodig hebben.
ik probeer altijd gewoon aardig te zijn, dus als ze iets nodig hebben om ze dan dat te geven. natuurlijk weet ik ook wel dat ik ze niet altijd hun zin moet geven, maar anders word het alleen maar erger.
het maakt niet uit wat ik doe. of ik nu aardig doe, of niet. het is toch allemaal fout

wou even mijn hartje luchten maar als je een tip of iets hebt, kun je dat altijd even zeggen bij reacties!
xx