vanaf begin tot nu

vandaag was wel leuk, ging shoppen met mn moeder. natuurlijk hartstikke gezellig. maar ik heb wat probleempjes op school. ik had eerst een leuke vriendengroep. ik was goed bevriend met een aantal meiden. maar, ik was een week mezelf niet, ik zat in een dip. ik weet nog steeds niet wat het was, het duurde een schoolweek. op vrijdag ging ik shoppen met G. toen begon ik mezelf weer te vinden, maar sindsdien gaat het niet goed met mij en de meiden. ze sluiten me overal mee buiten nu op school. maar nu in de lessen, zit ik vaak die meiden. of ze zitten achter me, dan gaan ze met pennen naar me gooien, of aan mn haar trekken. of bijvoorbeeld met aardrijkskunde moet je altijd iets overschrijven van het bord, maar dan gaan ze tegen mn stoel schoppen, zodat ik uitschiet of iets anders raars. vorig jaar in de brugklas werd ik ook gepest, maar uiteindelijk kwam ik er weer bovenop. maar we waren zo'n gezellig groepje. ik heb vorig jaar toen ik gepest werd een film gekeken. ''A cinderella story''. een mooie film. maar ik heb meer op het moraal gelet:
''laat je angst om uitgegooid te worden je niet weerhouden het spel te spelen''. ik vond dit zo'n mooie tekst. ik schrijf dit elke dag op, om me beter te voelen. maar op school is het weer weg. het was zelfs een keer dat we tussenuur hadden, en dat iedereen mee naar het huis van G ging, en dat uiteraard ik weer niet mee mog, ze deden het expres. zodat ik alleen in de aula zou gaan zitten. ik ben natuurlijk snel naar huis gegaan.

iedereen zegt altijd: ''gewoon negeren, dan stoppen ze vanzelf wel'', maar dat is makkelijk gezegd. op het moment dat je zoiets overkomt, is het heel zwaar, je weet niks te doen, ze kakken je toch wel af. thuis zeg ik het dan tegen mn moeder, maar dan reageer ik soms alles op haar af, en dat is niet de bedoeling, maar ik moet mn hart ergens luchten. dan zit ik op bed, met een brok in mn keel. maar dat zijn die meiden toch helemaal niet waard? dan denk ik, ''waarom overkomt mij dit altijd?''.

iedereen zegt tegen me: ''je bent goed zoals je bent, je hoeft niet te veranderen''. maar het overkomt mij toch telkens? dus ik doe iets verkeerd. mn moeder heeft pas een van de ouders van de meiden gebeld. en ik had nog gezegd dat ze dat niet moest doen. nu heb ik gezeik dat ik een moederskindje enzo ben. mn ma bedoelt het goed, maar ik wil niet dat ze zich ermee bemoeit. natuurlijk wilt ze dat wel doen, maar ik heb er geen zin in. ze is nu op zoek naar iemand die me kan helpen. ik ben toch goed zoals ik ben? ik hoef toch niet te veranderen?

ik wil iets waar ik mn hart op kan luchten, dus doe ik dat hier maar. graag een reactie plaatsen

-xxx- DedeGirl