Daar zijn we weer

Ik weet niet hoe het zit, maar eens in de zoveel tijd bezoek ik deze site toch weer. Altijd lees ik een paar dagboekstukjes terug, en lach om mezelf. Waar kan ik af en toe toch zo'n problemen over gemaakt hebben. Op het moment gaat het prima met me. Na een hele drukke periode school vier ik nu mijn wel verdiende kerstvakantie. Ik doe voortaan waar ik zin in heb.

Van mezelf weet ik dat ik veel waarde hecht aan andermans meningen. Dont blame me, ik wou dat het anders was. Iedereen moet me aardig vinden en ik moet iedereen tevreden houden. Bij bijna alle handelingen die ik uitoefen denk ik, ''maar wat zal hier dan van gezegd worden door anderen? Lachen ze me niet uit? Kan ik dit wel doen?''. Het is zo erg geweest, dat ik mezelf er vaak voor moest onderuit halen. Ik deed dingen die ik niet wilde, maar deed ook bepaalde dingen waar ik naar verlangde niet. Hier heb ik tot op de dag van vandaag af en toe nog spijt van.
Maar de laatste tijd is er iets veranderd. Misschien dat het met mijn leeftijd te maken heeft, ik weet het niet. Andermans meningen gaan me minder boeien. Waarom zou ik mijn leven door andere laten beïnvloeden. Ik leef maar een keer, dan móet ik er toch het beste van maken? Simpele gezegdes, je leest ze tegenwoordig overal op het internet. Maar er is een moment geweest het afgelopen halfjaar, dat die gezegdes pas echt bij me doordrongen.

Dat heeft er denk ik voor gezorgd dat ik me zo goed voel nu. Niet dat ik tegenwoordig lak heb aan anderen, ik probeer nog altijd mensen het beste van me te laten denken. Maar ze mijn doen en laten beïnvloeden? Nee, daar ben ik aan voorbij gegaan. En dat is maar goed ook, ik ben een stuk gelukkiger dan eerst en voel me goed.