Ken je dat gevoel? Dat verschrikkelijke gevoel? Dat gevoel dat je krijgt als je niks te doen hebt, verveling. Tja, dat heb ik nu dus. Voor vandaag staat in principe veel op de planning (wat nou vakantie?) maar nu verveel ik me. Altijd leuk ja.
Voel me overigens ook niet helemaal goed. Iedereen zegt wel hoe leuk Social Media is, maar hier ben ik het niet helemaal mee eens. Whatsapp kent iedereen denk ik wel. Die ene app waardoor je met internetverbinding gratis berichtjes naar elkaars telefoon kan sturen. Ik denk dat 90% van de moderne bevolking het heeft. Maar goed, ik moet toegeven, het is handig. Maar vaak gaat er toch iets mis. De hoeveelheid berichten per dag verschilt natuurlijk per persoon, de een stuurt er 5 per dag, de andere gemakkelijk 1000 (en dan overdrijf ik echt niet). Vriendinnen van mij doen de hele dag niks anders. Ik zelf verstuur denk ik 400 berichten per dag. Maar wat ik dus wil vertellen, de negatieve kant van het verhaal. Je kan aan de schrijftaal van iemand niet zien hoe hij/zij iets bedoeld. Als iemand iets 'grappigs' of 'sarcastisch' wil zeggen, en ik vat het verkeerd op, dan zit ik heel de dag met een rot gevoel. 'Moeten ze me niet meer? Wat heb ik fout gedaan? Ik snap het niet?' denk ik dan heel de dag. Dit klinkt misschien raar, maar ik maak we gewoon gauw druk.
Daarom voel ik me dus niet helemaal goed, ik voel me weer eens rot. Mensen gaan raar doen via whatsapp, en ik heb gewoon geen zin meer om daar tegenin te gaan. Laat ze lekker ruzie zoeken via het internet, heel stoer
.
Haha, nu ik dit teruglees bedenk ik me: 'Wie interesseert dit nou eigenlijk?'. Maakt me opzich niks uit, ik knap er van op als ik over dingen kan schrijven. Vroeger hield ik trouwens ook altijd een dagboek bij. Zo'n ouderwetse, met pen en papier
, kennen we die allemaal nog? Dit hield ik nooit vol, ik vond het gewoon 'cool' om er eentje te hebben. Ik moet wel zeggen, ik heb het tot een halfjaar geleden wel volgehouden, maar ben ermee gestopt. Totdat ik gisteren deze site vond. Het is gewoon makkelijker en sneller om alles te typen. 'Welkom in 2012, waar de dagboeken voortaan online zijn.'
Toch gooi ik mijn pen en papier niet weg, ik blijf ze trouw!
Een nutteloos berichtje als je het mij vraagt, maar ik had hier gewoon even zin in, even vanalles vertellen over niks.
Kus,
Arizona.