dag 1

mm de eerste keer dat ik zoiets schrijf, waar zal ik beginnen.
Nja ik ben 18 jaar oud en zit op HBO.

Begin januari heb ik van een van mijn leraren (voormalig psycholoog) te horen gekregen dat ik uit moet kijken voor een burn out. Dit was niet niks om te horen, zelf had en heb ik altijd het gevoel dat ik me aanstel en dat het niks is.
Laatste paar maanden was ik steeds erg vermoeid, maar dan ook echt heel erg. Na een halfuur winkelen stortte ik bijna in en na te maken van een taart ook. Oja ik maak af en toe taarten, omdat t leuk is. Ik was al bij de dokter geweest, maar bloed en urine was allemaal prima dus de dokter zegt me doodleuk dat ik het nog maar even aan moet kijken.. ondertussen zit ik wel aan de vitamines, maar ik blijf moe. Vaak krijg ik de vraag of t geen pfeiffer is, maar t verschil is dat ik geestelijk heel erg moe ben. Zo moe dat ik het idee heb dat ik niks kan doen maar dan 's avonds niet kan slapen omdat ik geen energie verbruikt hebt. Zodra iemand een discussie probeert te beginnen heb ik gelijk al zoiets van laat maar zitten terwijl ik juist altijd heel fel was. Mn moeder zei ook al tegen de dokter dat ze mij zo niet kent. Verder heb ik constant rugpijn en vaak hoofdpijn.

Afgelopen weekend ging het mis. Zaterdag op de fiets voelde ik me ineens niet lekker. Ben afgestapt en stond te trillen op mn benen. Heb mn werk afgezegd en ben terug gegaan naar huis. Thuis aangekomen barstte ik zomaar in huilen uit. Ik snapte niet waarom ik nou moest huilen, toen heb ik mijn ouders ook maar verteld wat mijn leraar tegen mij had gezegd.

Dat weekend heb ik ook bijna niks meer gedaan en kon me helemaal nergens toe zetten, wel wilde ik taart gaan maken omdat k me daar vaak beter van voel maar zelfs dat vrolijkte mij niet op. Helaas had ik maandag en dinsdag tentamens...
Maandag een presentatie en een toets, de presentatie ging goed maar de toets was een ramp. Dinsdag had ik weer 2 tentamens. S ochtends kreeg ik geen hap door mn keel, zelfs mn vitamines kreeg ik niet weg. Op school tog maar geprobeerd een broodje te eten. Tentamen 1, ten eerste kregen we al te horen dat we de volle twee uur moesten blijven zitten, lekker dan ik ben meestal na een halfuur klaar. Maargoed de toets ging best lekker. Toen ik klaar was met de toets voelde ik me niet lekker, gevoel dat ik moest overgeven, gelukkig mochten te toch een uur eerder weg omdat het grootste gedeelte al klaar was. Ik voelde me niet lekker en ben naar de wc gegaan, alsof ik me nog nie ellendig genoeg voelde bleek ik ook nog aan de diarree te zijn. Ik wilde terug lopen naar mn klasgenoten maar dat ging niet, even later lukte het tog, maar na 2 minuten toch maar weer terug naar de wc. Een halfuur lang op de wc, nog nooit had ik me zo ellendig gevoeld uiteindelijk kwam mijn ontbijt eruit en daarbij rolde de tranen over mijn wangen. Ik besefte me dat ik zo de volgende toets niet kon maken, maar hoe moest ik naar huis? Ziek een uur lang in de trein? Mijn moeder kon me niet halen want die lag zelf ziek thuis en mn vader was aan het werk. Uiteindelijk toch maar naar huis gegaan. Nog nooit zo blij geweest met een wc in de trein, zo ellendig als ik me voelde. Thuis aangekomen ben ik meteen mn bed ingedoken.

Gister, Woensdag zou ik eindelijk naar de dokter gaan om te overleggen over eventuele verwijzing naar psycholoog. Eindelijk had ik die stap gezet, iets wat ik erg moeilijk vond. Maarja helaas ik was ziek dus dat ging niet door...

en dan zijn we bij vandaag. Ik ben weer helemaal beter, heb inmiddels de examencommissie gemaild voor een extra kans en moet zo 2 verslagen maken die ik morgen in moet leveren.

Rot voel ik me nog wel, maar dat voel ik me constant. Dat je je afvraagt wat je leuk vind, wie je vrienden zijn en wat je wil. ik weet het niet, maar is het echt zo erg of hoort het gewoon bij de leeftijd?

er zit een hoop waardoor ik zover ben gekomen en dit zal beetje bij beetje in mn verhalen terug komen, voor nu is het te veel.