Dag 2: Hoe ze koppig volhield door te gaan
Gisteravond heb ik mijn eerste gedicht online gezet, met een lang inleidend verhaal over waarom ik me hier heb aangemeld. Vandaag heb ik weer een gedicht geschreven, iets minder goed vind ik zelf, maar de boodschap komt hopelijk toch over.
Ik ben dat waar niemand naar kijkt
Het deel dat er aan hangt
Altijd een te veel, hoewel niemand
Dat echt toe durft te geven
In mijn gezicht
Een traan in mijn oog
Of een oog in tranen
Halfleeg en halfvol zijn de enige keuzen
Terwijl ik gewoon vol wil zijn
Fairy Tail, vrouw, 34 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende