Dag 6: hét compliment van het jaar
Zoals gewoonlijk (moet ik het nog zeggen) was de voormiddag saai. Volgens mij is dat omdat iedereen dan nog moe is, of ik nog half slaap. Waardoor ik niet opmerkt als er iets gebeurd. Ann was vandaag ziek, waardoor ik op haar plaats kon gaan zitten. Iets minder saai dan op mijn plaats, maar toch niet echt een vrolijke gekheid daar. Zonder Ann is het zo stil... dat je zelf de stilte niet durft te doorbreken.
En nu, het hoogtepunt van mijn dag: de middag. Het moment dat de spannendste dingen gebeuren en gezegd worden. Onze tafel was nogal leeg. Ann ziek, Lise en Mirte naar de PAG,... het was een heel zielig zootje. Met zijn zesjes aan een tafel voor negen. In elk geval, plots begon Jan over wat hij gister mee had gemaakt. 'Lene vind u een fijn meiske' zei hij plots. 'Hm, niet moeilijk. Ze zit nu eenmaal bij mij op speelplein' antwoordde ik lichtjes ongeïnteresseerd. 'Zie, dat vind ik nu zo gek. Iedereen vind u een geit, maar ik vind u juist een heel fijn meiske!' Bijna verslikte ik me in mijn drankje. 'Ja, *mijn naam*, nu weet ge wat de andere mensen over u denken eh' grinnikte Annabel. 'Dank u Jan, dat is het beste compliment dat ik ooit heb gekregen!' bromde ik hem toe. Depressief at ik mijn soep verder. 'Ach *mijn naam*, dat wist ge toch al langer! Allé, toch dat de mensen van onze klas dat vinden' zei Lore lichtelijk. Eigenlijk had ik zin om haar te vertellen dat ze haar een zeehond noemde, maar dat hield ik voor mij. Natuurlijk wist ik dat enkele jongens in de klas mij een geit vonden. En dan doet natuurlijk de rest ook mee... 'Maar weet je, die van onze klas kennen u niet. Dus kunnen die ook niet zeggen hoe gij zijt' merkte Silke plots op. Ja, daar had ze wel gelijk. Als ik op één dag tien woorden tegen die mensen zei was het veel. Hoe konden zij nu oordelen als ze mij niet kenden?
Je zult nu denken: maar tien woorden op één dag tegen haar klas zeggen? Raar mens! Maar nee, als je in mijn klas zat zou je het wel begrijpen. Ik moet die mensen eigenlijk niet, behalve dan degene die mijn vrienden zijn. Dus eigenlijk kun je stellen dat er in mijn klas veertien mensen zitten die ik niet ken, of gewoon niet zou willen kennen. Afgaand op een paar dingen die ze ooit hebben gedaan. De meeste meisjes zijn trutjes, die niet alleen gemeen zijn tegen anderen, maar ook hun eigen vriendinnen heel erg kloten. Een echte girl world dus. De meeste jongens zijn meeloper met Levi, die ene waar ik eerder over vertelde. Ze hebben geen eigen mening, en doen allemaal braaf wat levi zegt. Persoonlijk vind ik het dus niet vreemd dat ik hen niet echt wil leren kennen. Maar als je dan alleen bent met hen zijn ze wél weer aardig. Dus hebben ze ofwel een goed masker, ofwel doen ze zich anders voor onder groepsdruk. Wat er waar van is zullen we nooit weten...
Een half uur later was ik al vergeten wat Jan zei, en ging door met mijn leven. Moedig werkte ik me door enkele saaie, droevige uren. Niet beseffend dat er zo meteen een zware aanslag op mijn privacy zou worden gepleegd.
Tijdens de speeltijd wandelde Annabel en ik samen rustig naar de toilettes. Het was redelijk kalm, waardoor we een paar minuten later opnieuw aan de deur stonden. 'Goedendag dames' bromde de vrouw van de studie. Even keken we vies haar kant op. 'Waar waren jullie dinsdag?' vroeg ze op een monotone toon. 'Naar het kruispunt gewandeld' antwoordde Annabel beleefd. 'U moet naar de studie komen, geen excuses. Of anders aan mij komen vragen of u weg mag.' Wij bleven stil. 'Ik neem aan dat jullie deze avond ook naar de studie komen?' 'Euhm, dat hangt er van af' antwoordde ik beleefd. Ze keek me verbaasd aan. 'Waar hangt dat van af mevrouw Bakkers?' 'Van het feit of we huiswerk hebben of niet' antwoordde ik, dit keer met een arrogante blik. 'Juffrouw Bakkers, ik heb u net uitgelegd dat je naar de studie MOET komen, niet alleen als u zin hebt.' Opnieuw was het stil. Beiden dachten we een welgemeende 'Fuck you', maar hielden onze mond. 'Dus ik zie jullie straks in de studie?' ging ze verder. Haar blik viel op Annabel. 'Ja' stamelde Annabel. 'Jullie allebei neem ik aan' zei ze, haar blik over ons beiden laten glijden. 'Jaja, we komen al' antwoordde Annabel, een beetje ongeduldig aan het worden. 'Oké, dan zie ik jullie om half vier!' Snel wandelde weg. Weg van haar. Van haar en haar smerige val! Hoe durfde ze, de wc's gebruiken om ons te kunnen strikken! We namen ons voor niet meer naar het toilet te gaan als zij in de buurt was. Terug bij onze vriendinnen deden we het hele verhaal, en iedereen was het met ons eens: het was een SMERIGE truk!
En nu, het hoogtepunt van mijn dag: de middag. Het moment dat de spannendste dingen gebeuren en gezegd worden. Onze tafel was nogal leeg. Ann ziek, Lise en Mirte naar de PAG,... het was een heel zielig zootje. Met zijn zesjes aan een tafel voor negen. In elk geval, plots begon Jan over wat hij gister mee had gemaakt. 'Lene vind u een fijn meiske' zei hij plots. 'Hm, niet moeilijk. Ze zit nu eenmaal bij mij op speelplein' antwoordde ik lichtjes ongeïnteresseerd. 'Zie, dat vind ik nu zo gek. Iedereen vind u een geit, maar ik vind u juist een heel fijn meiske!' Bijna verslikte ik me in mijn drankje. 'Ja, *mijn naam*, nu weet ge wat de andere mensen over u denken eh' grinnikte Annabel. 'Dank u Jan, dat is het beste compliment dat ik ooit heb gekregen!' bromde ik hem toe. Depressief at ik mijn soep verder. 'Ach *mijn naam*, dat wist ge toch al langer! Allé, toch dat de mensen van onze klas dat vinden' zei Lore lichtelijk. Eigenlijk had ik zin om haar te vertellen dat ze haar een zeehond noemde, maar dat hield ik voor mij. Natuurlijk wist ik dat enkele jongens in de klas mij een geit vonden. En dan doet natuurlijk de rest ook mee... 'Maar weet je, die van onze klas kennen u niet. Dus kunnen die ook niet zeggen hoe gij zijt' merkte Silke plots op. Ja, daar had ze wel gelijk. Als ik op één dag tien woorden tegen die mensen zei was het veel. Hoe konden zij nu oordelen als ze mij niet kenden?
Je zult nu denken: maar tien woorden op één dag tegen haar klas zeggen? Raar mens! Maar nee, als je in mijn klas zat zou je het wel begrijpen. Ik moet die mensen eigenlijk niet, behalve dan degene die mijn vrienden zijn. Dus eigenlijk kun je stellen dat er in mijn klas veertien mensen zitten die ik niet ken, of gewoon niet zou willen kennen. Afgaand op een paar dingen die ze ooit hebben gedaan. De meeste meisjes zijn trutjes, die niet alleen gemeen zijn tegen anderen, maar ook hun eigen vriendinnen heel erg kloten. Een echte girl world dus. De meeste jongens zijn meeloper met Levi, die ene waar ik eerder over vertelde. Ze hebben geen eigen mening, en doen allemaal braaf wat levi zegt. Persoonlijk vind ik het dus niet vreemd dat ik hen niet echt wil leren kennen. Maar als je dan alleen bent met hen zijn ze wél weer aardig. Dus hebben ze ofwel een goed masker, ofwel doen ze zich anders voor onder groepsdruk. Wat er waar van is zullen we nooit weten...
Een half uur later was ik al vergeten wat Jan zei, en ging door met mijn leven. Moedig werkte ik me door enkele saaie, droevige uren. Niet beseffend dat er zo meteen een zware aanslag op mijn privacy zou worden gepleegd.
Tijdens de speeltijd wandelde Annabel en ik samen rustig naar de toilettes. Het was redelijk kalm, waardoor we een paar minuten later opnieuw aan de deur stonden. 'Goedendag dames' bromde de vrouw van de studie. Even keken we vies haar kant op. 'Waar waren jullie dinsdag?' vroeg ze op een monotone toon. 'Naar het kruispunt gewandeld' antwoordde Annabel beleefd. 'U moet naar de studie komen, geen excuses. Of anders aan mij komen vragen of u weg mag.' Wij bleven stil. 'Ik neem aan dat jullie deze avond ook naar de studie komen?' 'Euhm, dat hangt er van af' antwoordde ik beleefd. Ze keek me verbaasd aan. 'Waar hangt dat van af mevrouw Bakkers?' 'Van het feit of we huiswerk hebben of niet' antwoordde ik, dit keer met een arrogante blik. 'Juffrouw Bakkers, ik heb u net uitgelegd dat je naar de studie MOET komen, niet alleen als u zin hebt.' Opnieuw was het stil. Beiden dachten we een welgemeende 'Fuck you', maar hielden onze mond. 'Dus ik zie jullie straks in de studie?' ging ze verder. Haar blik viel op Annabel. 'Ja' stamelde Annabel. 'Jullie allebei neem ik aan' zei ze, haar blik over ons beiden laten glijden. 'Jaja, we komen al' antwoordde Annabel, een beetje ongeduldig aan het worden. 'Oké, dan zie ik jullie om half vier!' Snel wandelde weg. Weg van haar. Van haar en haar smerige val! Hoe durfde ze, de wc's gebruiken om ons te kunnen strikken! We namen ons voor niet meer naar het toilet te gaan als zij in de buurt was. Terug bij onze vriendinnen deden we het hele verhaal, en iedereen was het met ons eens: het was een SMERIGE truk!
12 jan 2006
- meld ongepast verhaal
-
quatane (opgeheven op 10-4-2010)
donderdag 12 januari 2006 22:35
over je relatie met je klasgenoten: je lijkt mij wel toen ik in het middelbaar zat
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 jan 2006 20/01/06: een vermoeiende dag... ( 1 )
- O 22 jan 2006 Dag 13: mijn brosdagske!!! ( 1 )
- O 18 jan 2006 Dag 12: Mijn 'doodgewone' woensdagvoormiddagje :p ( 4 )
- O 17 jan 2006 Dag 11: Zus is achttien geworden! Party!!! ( 1 )
- O 12 jan 2006 Dag 6: hét compliment van het jaar ( 1 )
- O 11 jan 2006 V. Dag 5: Van Hoer tot erger... en meer! ( 1 )
- O 11 jan 2006 V. Dag 5: the populair girl and the wonnabee ( 4 )
- O 11 jan 2006 Dag 5: Van domme blondjes gesproken... ( 1 )
- O 10 jan 2006 Vervolg Dag 4: De mail... ( 4 )
- O 10 jan 2006 Vervolg Dag 4: Ramp 4 'De foto'
- O 10 jan 2006 Dag 4: Rampendag van formaat! ( 1 )
- O 09 jan 2006 Dag 3: avondste bradspartij ( 2 )
- O 09 jan 2006 Vervolg Dag 3: 'de man van mijn leven'+ apenoorlog ( 1 )
- O 09 jan 2006 Dag3: de maagd en de 'slet' ( 7 )
- O 08 jan 2006 Vervolg Dag 2: het besef... ( 2 )