Dan toch maar doen???

Vanmorgen vroeg werden we gebeld door de verpleegkundige van het pijnteam en ze had met die botte arts "slager" gepraat en hij wilde zijn excuses maken aan mij dat hij toen die dag niet lekker in zijn vel zat.
Kan ik ook wel begrijpen want hij had die ochtend geopereerd.

Ze raden me aan om toch die operaties te doen zonder verdoving. Die arts zou vanaf nu heel aardig tegen me zijn en beter zijn best voor me doen dan dat ie bij andere al doet.. Hij gaat voor mij verder onderzoeken dan eigenlijk de bedoeling was. Als ik die blokkades niet doe dan ben ik weer terug bij af en kunnen ze niets meer voor me doen??
Ja wat zou jij dan doen?? dan toch maar wel proberen of niet?? als de ene arts zegt je moet er maar mee leren leven en de andere wil nog een paar pogingen doen wat overgens wel vreselijk pijn doet. Door het gesprek dat die verpleegkunidge had met mijn moeder vanmorgen denk ik dat ik het otch maar weer gaat doen. Ik moest haar bellen dat ze alles kon regelen en plannen voor de twee operaties dan.....als ik besloot van dat ik het toch ga laten uitvoeren.

Ik ga het toch maar doen... zie er wel tegenop..... maar is denk ik geen andere keus of wel??? wat zouden jullie doen???
Ze hadden me beloofd dat ik na die operatie (de eerste) dat ik dan verder behandeld werd door de fysiotherapeut (dat was een hele aardige man met heel veel begrip voor mijn situatie, omdat hij zelf ook dochters heeft)
zodat ik gewoon weer een beetje zou kunnen gaan sporten ofzo...maar over die man is door hun nooit meer gesproken, maar ik sta erop dat ik door hem geholpen gaat worden.
Zodra ik die blokkades niet laat zetten dan zijn ze klaar met me... en kan ik weer terug naar de neuroloog die me door had verwezen.. en daar heb ik helemaal niets aan.

Die verpleegkundige was er net even niet, maar ik denk dat ik vandaag of morgen nog zal horen wanneer die operaties uitgevoerd gaan worden. Het moet de eerste week 1 en dan de volgende week de ander. Hoop dan maar zo snel mogelijk...

Veel liefs.....
SheDevil