De echte Pan



De depressieve stem van Avril Lavigne galmt in mijn oren, terwijl ik naar de ondergaande zon kijk. Wolken steken donker af van de oranje, geel, groen, blauwe lucht. Vreemde vormen kan ik in ze ontdekken die, vreemd genoeg, lijken op de songtekst die ik hoor. Van 'Nobody's home' springt mijn Ipod over naar 'Oh Mother' en verandert het vervallen wolkenhuis in een slopende vuist. Christina Aguilera die krachtig zingt over de mishandeling van haar moeder. Ook de vuist vervaagt weer wanneer een vrolijker liedje zijn entree doet. Een slechte cover van een oud liedje door Good Charlotte. Die jongens mogen ook wel opgroeien. Wie denken ze dat ze zijn, Peter Pan?

Laat ik nou net die titel gister in een film langs hebben zien komen. Opeens drijven mijn gedachten af naar het Disney verhaal. Zou het echt zo leuk zijn om altijd jong te blijven? In een wereld zonder ouders die je kunnen redden als je weer eens gevangen wordt genomen door piraten? Geen koelkast die magisch gevuld wordt elke keer als je moeder weer thuiskomt? Geen vader die vol overtuiging een verhaaltje voorleest, zodat je daar verder over kan dromen? Ik schrik wakker doordat er iemand op mijn schouder tikt. Een jongen, ongeveer tien jaar, gekleed in een groene jas met een groene muts vraagt of hij naast me mag zitten. Zonder mijn ogen van hem af te nemen haal ik mijn tas van de lege stoel naast me. Met een glimlach neemt hij plaats. Roodbruin haar kwam onder zijn muts vandaan. Zou het? Nee toch...


verliefd
16 nov 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Clienniej
Clienniej, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende