De eenzame orgeldraaier
Je woorden slaan in mijn hoofd op hol
de wind raast als een blinde tol
om mijn strooien hoed heen
maar laat mij niet verwaaien,
alle stemmen gaan tegen mij tekeer
de orgeldraaier schud heen en weer
kijkt mij bedroefd aan
en voert zijn kraaien.
De hartendame met haar albino kat
wacht op mij in de binnenstad
ze glimlacht slechts+
ze kent mij te goed om te oordelen,
En jouw geest die nooit geheel verdween
leunt over mijn schouders heen
en ademt zachtjes
uit duizend warme kelen.
De zon brand op mijn achterhoofd
en ik heb je nooit warmte belooft
maar ik zou je kussen
dwars door je koude huid heen,
En ik zou je geven, als ik kon
een druppel uit de eeuwige bron
van het leven
maar ik ken er geen.
Dus ik grijns maar naar de orgelman
die als geen ander spelen kan
van verlangen
naar jouw zachte huid,
De hartendame schenkt mij thee
en lacht om ons alletwee;
ze weet
dat er geen weg is hieruit.
En ik weet dat zij mijn gedachten raad
waarin niets overeind meer staat
en alles slechts
naar jouw warme heupen leidt,
Want er is geen uitweg voor mij meer
ik verga in jouw woorden keer op keer
en kan enkel sterven
van verlangen naar jou, en van spijt.
Wolfe Tone, man, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende