Laatst weer naar de fysio geweest. Ik heb wat last van mijn knieën. Dat komt doordat ik verkeerd fiets. Ik fiets met mijn benen teveel naar buiten gericht met als gevolg dat de pezen niet op mijn knieschijf wrijven maar erlangs. Conclusie: te veel last van knieën. Vervelend. Ik moet ánders gaan fietsen dus.
Ik ben afgelopen week weer naar de fysiotherapeut geweest. Hij lijkt me leuk te vinden. Ik merk het aan de manier waarop hij naar me kijkt, met èn naar me lacht, haast met me flirt, me langdurig en diep in de ogen aankijkt en zo nu en dan langdurig naar mijn roodgestifte lippen kijkt. Als iemand tegen mij praat, kijk ik de persoon altijd in de ogen aan, ik kijk niet weg. Wellicht dat dat hem het idee heeft gegeven dat ik geïnteresseerd in hem ben?
Ik mag hem wel. Ik kan met hem lachen, het is een aardige man. Ik voel me ook op mijn gemak bij hem; iets wat ik toch best belangrijk vind. Zeker op therapeutische basis. En dan te bedenken dat ik hem de eerste twee consulten een enorme ass en saaie, zeurderige lul vond. Ik wilde na de tweede keer zelfs nooit meer langsgaan, ik had totaal geen klik met hem.
Afgelopen keer moest mijn maillot uit, omdat hij op therapeutische (!) basis aan mijn knieën wilde voelen. Ik had die dag een jurk aan en trok mijn maillot uit. Na gevoeld en gedaan te hebben, kon mijn maillotje weer aan. Ik stond met mijn rug naar hem toe en had het vermoeden dat hij naar mijn billen keek. Ik had die dag een rode (veel te sexy) string aan die mijn billen half omsloot en even voor de duidelijkheid, ik heb best wel mooie, ronde billen (gelukkig zonder cellulitis). Ik keek onder mijn arm door en zag hem inderdaad mijn richting op kijken. Hij keek dus ècht naar mijn billen.
Of ik mij ongemakkelijk voelde? De eerste 10 seconden wel, daarna niet meer. Ik vond het eigenlijk wel komisch, de fysiotherapeut die (stiekem) naar mijn billetjes keek (lees: gluurde) ... Het is wel een beetje vreemd maar daarentegen, ik heb echt mooie billen, dus ik had zoiets van: Ziet hij ook een keer echt mooie ronde billen.
Toen ik wegging omdat het consult was beëindigd, groetten we elkaar en liep ik de kamer uit. Ik keek nog even achterom. Waarom eigenlijk? Ik zag dat hij ook de behandelkamer was uitgelopen en ook achterom keek. Waarom eigenlijk? Onze blikken kruisten elkaar en hij keek me lang aan in mijn ogen. Ik keek hem schijnbaar ook (veel te) lang aan in zijn ogen, anders had ik niet kunnen weten dat hij lang in mijn ogen keek
Over 2 weken ga ik weer terug naar de fysiotherapeut.
Wat gaat er dan gebeuren?