De langste dagen

Maandag 1 maart werd ik geopereerd. Dat weekend ervoor heb ik alles nog gedaan wat ik wou doen. Gefeest, gewinkeld, lekker gegeten,voor mezelf opgekomen, lol maken, zoenen, lachen.leven!. Want voor je het weet kan het niet meer dacht ik zo. God, wat heb ik die dagen geleefd! Maandag 1 Maart..De operatie ging goed maar na de narcose ging het mis. Ik had bloedingen en stolsels, zwellingen, kreeg het benauwd, ik lag aan het infuus en zuurstof. kreeg telkens een prik, er werd aan alle kanten aan mij gezeten, en de artsen stonden ontroerd naar mij te kijken. Zo’n klein maar dapper meisje die daar maar in dat ziekenhuisbed lag. Ik weet nog dat ik helemaal onder het bloed zat maar ik hield mij hoofd koel. Het enige wat ik dacht is: het komt goed, nog even volhouden! Ik ben niet bang geweest, heb geen kick gegeven en ik maakte zelfs grapjes. Ondanks alles kon ik toch nog lachen..een lieve en stoere meid zei een zuster. De dagen erna in het ziekenhuis, waren misschien wel de langste dagen ooit. Ik was zwak en ik lag daar maar..hopen dat de tijd voorbij zou vliegen. Iedereen was zo lief voor mij. De zusters, artsen, mijn moeder, mijn broer, schoonzus, nichtje en vrienden van mij. En het is vreselijk als je niks kan doen en maar ligt in een bed. Wat moet het erg geweest zijn voor mijn vader toen hij nog leefde.. nu pas begin ik dat echt te beseffen. Als je niks meer kan, waar leef je dan nog voor? Het zijn die lieve mensen die er voor je zijn die je hoop en kracht geven om door te zetten. Die donderdag mocht ik eindelijk naar huis..wat was ik toch blij! Nu is het 11 dagen geleden en moet ik thuis herstellen van mijn operatie. Het gaat de goede kant op, ik herstel erg snel en langzaamaan pak ik de draad weer op in mijn leven. Wat ik nu wil? Even rust, want dat is nodig. Maar over een paar weken begin ik weer opnieuw. Ik ben nu bijna jarig, in de lente, een mooi en nieuw begin. Ik heb zo’n zin in het leven dat op mij staat te wachten. Door al die moeilijke dingen die ik heb meegemaakt in mijn leven waardeer ik de mooie dingen zo ontzettend veel. Ik geniet zo erg van de kleine dingen in het leven, van die kleine dingen die de gemiddelde mens niet eens ziet door het haastige leven dat zij leiden. Niks is mij meer te veel, wat er ook gebeurd ik kom er altijd bovenop. Mijn kracht en doorzettingsvermogen is zo sterk en er is niemand die mij nog kan tegenhouden. Ik ben trots om wie ik ben. Een warm en sterk persoon die zorgzaam en zacht is tegenover mensen. Maar ik ga niet meer over mijn grenzen heen en als het nodig is kom ik voor mezelf op. Ik verdien respect en iemand die mij probeert te kwetsen met leugens of egogedrag, of aan mijn geliefden komt krijgt de volle laag. Voortaan doe ik alleen maar moeite voor mensen die oprecht zijn en om mij geven omdat ze werkelijk zien wie ik ben. Er zullen nog wel meer lange dagen voorbij komen in mijn leven, maar de langste dagen heb ik al gehad. Vanaf nu kan alles alleen maar mooier en beter worden in mijn leven. Na regen komt zonneschijn! Ik hou van mijn leven precies zoals het is.

Carpe diem!