De storm

Ik voelde iets aankomen, het was zoiets als wachten op een naderende storm. En nu de storm weer voorbij is, is de rust weer teruggekeerd in mijzelf. Ik ben veel meer dan mijn woorden. Het is slechts mijn hart dat enkel deze woorden schrijven. Ik ben ook veel meer dan mijn hart. En ik geef mijn hart alleen nog aan personen die zien wie ik echt ben, en mij werkelijk willen leren kennen. Ik geef niet te veel meer, het is niet het juiste moment daarvoor. De afgelopen 3 maanden zijn heel heftig geweest en nu voel ik mij zo kwetsbaar. Ik heb mijn vader verloren, en even dacht ik dat liefde mij gevonden had. Maar ik heb te veel gegeven, en te weinig terug gehad.Ik ga geen moeite meer doen, als iemand echt om je geeft om wie je bent dan hoef ik me eigen niet te bewijzen. Als ik dan wegren komt diegene mij vanzelf achterna, en zoniet dan is het niet echt geweest allemaal, alleen maar een droom, een toneelspel van de liefde. Als het echt is dan kijkt diegene verder, zoveel verder dan woorden. Dan laat diegene mij niet gaan, terwijl het nog geen tijd hoefde te zijn. Wat heb je aan feiten en theorieën? Het hart fluistert de enige echte waarheid. Het hart is de enige plek waar je liefde zal vinden, daar is niks logisch aan..het is gewoon zo. Dus laat ik al de puzzelstukjes op de grond vallen, ik trap erover, laat het voor wat het is, en ik ga door. De puzzelstukjes zullen misschien vanzelf weer passen, misschien ook niet. Woorden zijn niet uitgesproken, gedachten spoken verder, maar de ergste storm is voorbij. Ik kan weer rustig ademhalen en vrolijk verder fladderen in het leven.


03 feb 2010 - bewerkt op 09 feb 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van PinkRose
PinkRose, vrouw, 37 jaar
   
Schrijver staat geen reacties toe.
  vorige volgende