De mensen met wie je om gaat..

.. vormen een groot deel van de persoon die je uiteindelijk zelf word.
Nooit heb ik dit geloofd. Nooit heb ik gedacht dat een ander persoon zo veel invloed kon hebben op mijn gedachtes, mijn gevoelens en uiteindelijk mijn daden.
Nooit heb ik gedacht dat ik onbewust meegetrokken kon worden.
Een wereld waar je beste vrienden je ergste vijanden kunnen worden, en degene van wie je met heel je hart houd niet alleen je hart kan breken, maar ook alles van je af kan nemen wat je lief is.
Nooit had ik gedacht dat ik in zo'n wereld zou leven, dat ik gebruikt zou worden door personen van wie ik hield, om wie ik echt gaf en voor wie ik alles over had.
Nooit had ik gedacht dat het zo moeilijk zou zijn om uit die wereld te komen, om opnieuw te kunnen beginnen, en mezelf weer terug te vinden.
Het heeft me ook veel tijd, tranen en pijn gekost om er eindelijk uit te komen, en er voorgoed uit te blijven.
Alles is gelukkig over, ik heb het afgesloten.
Toch zou ik, als het zou kunnen, de tijd niet terug willen draaien.
Ik geloof er nog steeds heilig in dat alles gebeurt met een reden, dat alles wat ik heb meegemaakt me iets heeft geleerd, en me behoed voor de fouten die ik waarschijnlijk in de toekomst zou maken.
Deze kei harde les heeft me laten zien hoe gevoelloos en egoïstisch mensen kunnen zijn, het heeft me geleerd dat je nooit een persoon voor de volle 100% kan kennen, dat je altijd naar dat stemmetje in je hoofd moet luisteren ook al overstroomt je hart van liefde en geluk.
Niks blijft hetzelfde. Alles verandert. Maar sommige mensen, hoeveel je ook van ze houd, hoe goed je denkt dat je ze kent, sommige mensen veranderen gewoon niet.
En ook al denk je dat jij ze kan veranderen, geloof me, niemand kan iemand veranderen, hoe graag je het ook wilt, hoeveel liefde je ook voelt, hoe graag je bij diegene wil zijn.
Je kan nooit iemand helemaal kennen, en misschien is dat ook wel beter, want ieder mens heeft kanten die je maar beter niet kan zien..