De normale mens

Ik vind het raar dat sommige mensen zich aan regels binden. Regels die ze zichzelf opgelegd hebben. De gedachtegang is zeker: ik ben een normaal mens en een normaal mens doet dit niet.
Wat is een normaal mens? Is dat een gemiddeld soort mens, is dat een saai soort mens, is niet elk mens een normaal mens? Want wat is een abnormaal mens?

Ik zal even mijn definitie van een normaal mens, wat ik uit ervaring heb geleerd, geven.

Het zijn van die rare mensen, die normale mensen. Niets mag of kan in hun wereld. Schreeuwen? Nee. Gillen dan? Nee. Piepen, op zijn minst? Nee. Kreunen? Nee, getver. Zuchten? Ja, dat is normaal. Dus, als je je emoties wilt uiten, maar niet in woorden, dan zul je moeten zuchten. Zo werkt het leven van de gewone mens.

En je kan ook niet dansen. Je kan nooit dansen, tenzij je bij een feestje bent. Anders is dansen een taboe. Al voelt die muziek van dat filmpje nog zo dansbaar, je voelt dat je handen beginnen te trillen, ze willen iets doen, maar néé, het kan niet. Dat doen normale mensen niet. Dansen is iets voor abnormale mensen.

Hetzelfde geldt voor alles wat niet stereotiepe is. Als meisje houdt je natuurlijk van naaien, van bakken en van kinderen. En van mooi zijn. Vrouwen moeten altijd mooi zijn, met mooie make-up en jurkjes en frutseltjes, want dat is het vrouw-zijn. Dan trouw je met een goede man, met de nadruk op trouw, want alleen samenwonen is niet goed genoeg. Néé, je trouwt. Vervolgens krijg je kinderen. Het liefst twee. Dat is de norm voor de normale vrouw.

De normale man moet sterk zijn, veel geld verdienen en weten hoe een schroevendraaier werkt. Want dat soort dingen weten vrouwen natuurlijk niet, dus dan moet de man dat weten. Vervolgens moet deze kerel met een prachtige vrouw trouwen, niet met een lelijke, dat is niet de norm, en het liefst twee kinderen krijgen. Dat is hoe je een normale man bent.

Als normaal mens moet je de verleiding van dingen die niet voor je sekse zijn bedoeld weerstaan. Vrouwen en games? Foei. Mannen en GTST? Foei, foei, foei. Je moet in dat hokje blijven zitten en er nooit meer uitkomen. Je moet tegen jezelf zeggen: 'Ik ben een normaal mens.'. Je moet je hier aan houden. Het is een manier van leven, het is dé manier van leven. En dus moet je als man accepteren dat je nooit nagellak zult dragen en moet je als vrouw accepteren dat je nooit de vrijheid van je oksels niet hoeven te scheren zult voelen. Want dat zijn normale mensen.

Nieuwe dingen kunnen gewoonweg niet. Een normaal mens gaat nieuwe dingen uit de weg. Is de aarde rond? Welnee, de aarde is niet rond, dat is nieuw, dat kan niet. En vervolgens richten ze een organisatie op. Dat is normaal.
Draagt die kerel daar nagellak? Nee, dat kan niet, dat is dan geen kerel. Nee, dan is het een homo. Dat is absoluut niet denigrerend, nee, nor-maal. Net als dat iedereen die een donkerdere huidskleur heeft een 'neger' is. Er zijn zoveel andere kenmerken waarmee je een persoon kunt beschrijven. Zoals: die jongen met die afro, dat vriendje van huppelepup, die jongen van de basisschool, die jongen uit klas bladiebla. Maar nee, je kan ze beter 'neger' noemen. Zo werkt het. Zo doen we dat al jaren. Je moet het niet veranderen.
Net als Zwarte Piet. Zwarte Piet moet blijven. Het is, normale mensen mogen niet vloeken, dus gebruik je verbeelding. We moeten ook vlees blijven eten. En de grenzen sluiten, anders is Nederland Nederland niet meer, met al die vluchtelingen erin. We moeten blijven zoals we zijn. Blijven. Blijven. Dat is normaal. Nor-maal. Blijven.


We hebben met geschiedenis het over ontzuiling gehad. Persoonlijk vind ik dat we meer ontzuiling nodig hebben. De zuil 'normale mensen' bestaat nog. Ze gaan niet met abnormale mensen om. Ze doen geen abnormale dingen. Ze luisteren niet naar abnormale radio en ze gaan niet naar abnormale scholen. Hun tijdschriften zijn ook allemaal normaal. Gericht op de normale mens.


Vandaag schreeuwde ik. Ik weet niet eens meer wat ik schreeuwde. Misschien was het 'Just do it!', misschien niet, maar het klonk:
'Door dit soort redenen vinden normale mensen, zoals ik, dat jij raar bent.' als antwoord.
Wat mij inspireerde tot dit verhaal, waarin ik veel van haar meningen waar ik het niet mee eens ben heb verwerkt. Ze heeft mij ook heeft geïnspireerd om vijf artikelen over toxic friends te lezen. Oh, ze heeft alle kenmerken. Oh.

En dus heb ik dit verhaal geschreven over 'normale mensen, zoals zij'. Weet je waar ik zin in heb? Om een donkerblauwe lippenstift te kopen. Of mijn haar een felle kleur te verven. Of eindelijk die jurkjes die ik leuk vind, die met heel veel strikjes en kant, te kopen. Of om gewoon, te schreeuwen, want ja:
Ik ben een abnormaal mens!