jij bent niet hier
vanbinnen niets meer
een omhulsel ben ik slechts
een krot
voor afbraak in de steek gelaten
leeggehaald tot op het bot
lamgeslagen, zwaar gehavend
voelt mijn hart, mijn lichaam aan
wankel zoek ik naar een houvast
struikelend over kruiend ijs
maar de toekomst ligt in duister
voor mijn ogen doemt het grijs
waar is mij ziel gebleven
weg is het een-twee samenspel
verdwenen mijn stijl van leven
mijn hemel werd mijn hel
ik besef, het is de waarheid
en ik weet: jouw tijd was om
ons verleden: mooi, uitzinnig
de toekomst was van edelsteen
lenteachtig en waanzinnig
de diamant sprong stuk, uiteen
caleidoscoop van beelden waaiert
in mijn hoofd als zomerwind
ik ben de oogster, niet de zaaier
mijn wereld is nu grijs van tint
duisternis, duisternis
omdat ik je voor altijd mis…
ik zal je missen zolang ik leef...