de toestand

Sjonge, het is echt al teringlang geleden dat ik iets heb geschreven. Of hier uberhaupt ben geweest. Ben al minstens een uur bezig geweest om al France dr verhalen te lezen en heb me net nog door Gewoon ik en Neen kunnen worstelen. Nu denk ik het maar even af te wisselen met het schrijven van een verhaal.

Nou de voor de hand liggen de opening is natuurlijk “Ja, ik leef nog!” Maar helaas nee, het gaat niet zo goed met me. Voor mensen die een positief verhaal willen lezen, hier zou ik maar afhaken, want ik ga er namelijk even uitblaten hoe het er met mij aan toe gaat.

Niet zo goed dus. Als ik mezelf in een hokje zou moeten stoppen dan was het het hokje ‘kluizenaar’ of ‘depressief’. Ik heb nog geen precieze diagnose. En daarmee begint mijn eerste klaagstukje. Ik heb f*cking 2 maanden op de wachtlijst gestaan voor een of ander psychotherapiecentrum en 2 weken geleden had ik mijn eerste afspraak. Ik had weer een van mijn slechtere weken wat betreft mijn gevoel en een van mijn betere van mijn prestaties (dwz ik was die week 4 dagdelen naar school geweest (ochtend of middag)).
Anywayz, nu blijkt dat ze een intake hebben van ongeveer 4 sessies voordat ze je echt gaan helpen. En ik had/heb gvd hulp nodig! Maar ja, daar moeten we dan maar doorheen bijten! Ik vervolgens een uur lang zitten janken. En dat is echt vreselijk uitputtend! Ik kon de rest van de dag gelijk niets meer presteren (maar ja, daarvan komt er toch al niet zoveel meer). In ieder geval, ik zou een brief krijgen en dan afgelopen week nog een afspraak hebben. En nu zijn ze me gewoon vergeten ofzo! GRmbl. Kan dat dan helemaal niet hebben.

Nou had ik vorige week ook een deadline, en ik heb al moeite met mezelf uit bed te slepen, laat staan iets nuttigs doen! Maar ik had daarom uitstel gekregen. En dus werd het voor mij vorige week maandag. Dat was dan echt uiterlijk. Dan zou ik geen excuses meer hebben. Maar ik ben ook niet pats boem genezen ofzo! Dus het was hetzelfde verhaal all over again en ik zat zondag middag huilend bij mijn vader op de bank. Thank God heb ik een lieve familie. Mijn pa en HPF (het perfecte zusje) zijn gewoon minstens een uur naast mij gaan zitten totdat ik de smaak te pakken had! En de volgende dag om 1100 had ik het af! En inmiddels heb ik er een 6,5 voor gekregen (ps. Dit is hoog bij mijn studie). Dat was dus afgelopen week, die vele malen beter ging dan die ervoor. Niet dat ik zoveel meer heb gepresteerd (ik heb nog steeds maar 5 dagdelen gehaald), maar ik had in ieder geval het gevoel dat ik weer iets dichter bij mijn leven stond. Dat ik het weer bijna ongeveer te pakken had.

Ik zit gewoon in een gemoedstoestand van constante somberheid (is dat een woord?). Ik heb de laatste tijd gewoon moeite met echt lachen, je weet wel echt vrolijk zijn. Ik lach nog maar heel weinig en bijna nooit vanuit mijn binneste. En iedereen die mij kent of kende die zou zeggen dat ik een heel erg lacherig, blij, vrolijke en op het irritante af heel enthousiast persoon ben/was. Ik wil daar weer naar terug! Ik wil niet zijn zoals ik nu ben. Ik weet niet eens meer wie of wat ik die persoon wil laten zijn (ja ik heb het nog steeds over mezelf). Ik ben het echt helmaal kwijt. Ik heb het gevoel (nu wordt het heel dromerig) dat ik constant in een leegte verkeer en dat ik in de weken dat het goed gaat maar in het wilde weg om mij heen zit te graaien om maar weer iets vast te pakken.

Gelukkig heb ik nog wel een aantal heel trouwe vrienden. Die zijn er gewoon. Op een of andere manier hebben ze besloten mij leuk te blijven vinden ook al kan ik dat zelf niet. Als ik dan met hun afspreek probeer ik zo luchtig en eerlijk mogelijk door de vraag “hoe gaat het?” heen te komen. Heel luchtig lukt dat nooit en ik stel dat altijd voor dat ik de hele sfeer heb bedorven. Maar uiteindelijk kan ik met hun altijd gewoon lachen. Ik moet gewoon echt ff zeggen over een paar mensen dat ze de beste zijn! Ik zal geen echte namen noemen en de meeste lezen dit toch niet, maar ik moet het gewoon kwijt. Dus een lijstje:

HPZ
France
Froez
Biosmaatje
Gimmeh
Legohoer

Ze kunnen me niet helpen nu, maar ze zijn er. En ze zijn the best!