de verhaaltjes die niemand leest
staan prive....
jep, das over het algemeen waar...
maar ik besef me dat ik veel gewoon niet schrijf,
zelfs niet prive.
ik voel me klote als ik iets prive zet, want tja, ik wil open schrijven
dus schrijf ik het vaak maar niet,
dingen die ik niet schrijf zijn over het algemeen niet echt jottum
leuk of vrolijk, maar dat snapt iedereen wel.
meeste dat ik niet schrijf zijn gedachtes....
gedachtes over dingen als "ausweiss bite" en "arbeit macht frei"
over morgen, de dagen die ik al gezien heb...
en ik kan er niet over schrijven,
ik kan er moeilijk over na denken zelfs, maar als ik er over denk dan
dan verval ik in monster, en nee niet dat pluizige ding dat verliefd is, nee monster
dat ding met tanden en vleugels, met klauwen en wapens, met de geur van bloed en dood
en een stem die het vlees van je botten doet trillen.
dan verval ik in het meest simpele en complexe natuur
de wonderlijke schoonheid van onmacht.
ook dingen van de liefde worden niet beschreven
want liefde is niet te beschrijven...
ik verhaal wel eens over de liefde
maar niet in die zin
niet in die natuurlijke tong
slechts in het verhalende
de analitische
en tja
nooit echt zal ik schrijven wat ik werkelijk voel.
en nooit zal iemand lezen wat ik werkelijk voel
denk of ben.
zelfs in deze kan het eenzaam zijn
tot je voelt dat je niet meer alleen bent.
jep, das over het algemeen waar...
maar ik besef me dat ik veel gewoon niet schrijf,
zelfs niet prive.
ik voel me klote als ik iets prive zet, want tja, ik wil open schrijven
dus schrijf ik het vaak maar niet,
dingen die ik niet schrijf zijn over het algemeen niet echt jottum
leuk of vrolijk, maar dat snapt iedereen wel.
meeste dat ik niet schrijf zijn gedachtes....
gedachtes over dingen als "ausweiss bite" en "arbeit macht frei"
over morgen, de dagen die ik al gezien heb...
en ik kan er niet over schrijven,
ik kan er moeilijk over na denken zelfs, maar als ik er over denk dan
dan verval ik in monster, en nee niet dat pluizige ding dat verliefd is, nee monster
dat ding met tanden en vleugels, met klauwen en wapens, met de geur van bloed en dood
en een stem die het vlees van je botten doet trillen.
dan verval ik in het meest simpele en complexe natuur
de wonderlijke schoonheid van onmacht.
ook dingen van de liefde worden niet beschreven
want liefde is niet te beschrijven...
ik verhaal wel eens over de liefde
maar niet in die zin
niet in die natuurlijke tong
slechts in het verhalende
de analitische
en tja
nooit echt zal ik schrijven wat ik werkelijk voel.
en nooit zal iemand lezen wat ik werkelijk voel
denk of ben.
zelfs in deze kan het eenzaam zijn
tot je voelt dat je niet meer alleen bent.
26 apr 2008
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 mrt 2015 verloedering
- O 27 feb 2015 propagada deel 2
- O 25 feb 2015 je suis moi
- O 25 feb 2015 de ultime propaganda :D ( 7 )
- O 24 feb 2015 inshallah, allah akbar. ( 3 )
- O 23 feb 2015 kapitalisme ( 2 )
- O 23 feb 2015 voor wie de moeite wil nemen meer te zien
- O 23 feb 2015 omdat het zinloos is ( 2 )
- O 22 feb 2015 t verleden
- O 21 feb 2015 de gevolgen ( 18 )
- O 20 feb 2015 gebrek aan realiteit ( 3 )
- O 17 feb 2015 war is a racket
- O 12 feb 2015 the pen is mightier than the sword ( 2 )
- O 11 feb 2015 a dog can not serve two masters
- O 10 feb 2015 de republiek alkmaar ( 8 )