De wereld is klein

De wereld is klein?

Yeah, dat is ze zeker. Ons planeetje, 3e steen van de zon, lijkt misschien heel wat, maar is best klein. Oke, oke, als je mij zou vragen om even een rondje te rennen zou ik wel anders piepen, maar voor dit verhaal is de wereld gewoon een klein stukje aardkloot. Wat ik even wil vertellen, liefe kindertjes, is een verhaaltje uit mijn jeugd. Het speelt allemaal in een tijd dat Ome Joint voor de wet nog minderjarig was, en daar vollop gebruik van maakte. Sluit nu allen de oogjes en laat het volgende verhaal aan je voorbij gaan:

‘Alwin, ik verveel me man. Laten we een cadeautje voor Kim gaan halen dan!’ zei een vriend, Stephan, tegen mij. Gezien de fratsen die we altijd samen uithaalden, liet ik me dit geen 2 keer zeggen. Ik en Stephan wisten altijd wel ergens een potje van te maken. ‘Oke dan, ik drink eerst even m’n biertje op kerel!’ was mijn antwoord.

‘Golfbaan?’ ‘Yeah, Golfbaan’. Zo simpel, zo snel werd door ons besloten waar het cadeau vandaan zou komen. We fietsen naar de achterkant van de Golfbaan en stonden voor de keuze: Of slootje springen, of hekje klimmen. Het hekje was niet veel hoger dan kruishoogste, dus de keuze was wel snel gemaakt. Jammer dat we niet iets langer hadden gekeken, want het hekje bestond uit prikkeldraad. Gelukkig was niet ik, maar Stephan als eerste met zijn been over het hek gezwaaid en uit zijn hoge, schelle geschreeuw maakte ik op dat slootje springen toch beter werkte. Met droge voeten hielp ik Stephan over het hek en vervolgende we onze weg naar het Cadeau. We besloten om de vlaggen uit de holes mee te nemen. Voor de sport namen we er niet 1, niet 2 maar 3 mee. Omdat we het toch wat zielig vonden voor de Golfers die de volgende dag niet zouden weten waar de Hole was, hebben we vervolgens een hark ondersteboven in de hole geplaats. Zo wist men toch nog in welke richting het balletje gemept moest worden. Tevreden over onze goedheid voor de mede mens, verlieten wij de baan en stapte op de fiets.



Toen we verderop, net aan het eind van de polder, en groepje jongeren van onze leeftijd passeerden, riep 1 van die jongens: ‘Kijk, die gasten hebben glofvlaggen!’ ‘Ja klopt man, vers geplukt!’ ‘Oeh vet, die wil ik ook hebben!’ riep een meisje. ‘Oke, wacht dan even! Dan geef ik je er eentje.’ Het meisje stopte, ik draaide me om en fietste naar haar toe. Ik gaf haar de vlag, wenste haar een fijne avond verder en fietste weer terug naar Kims feest.

Nu, bijna een jaar later, vraag ik op msn aan een meisje dat ik net een maand ken, wat ze voor haar verjaardag wilt. Ik waarschuwde haar er ook meteen bij om niet te zeggen ‘Doe maar wat’ omdat ik dan kom aanzetten met dakpannen, wieldoppen of golf-vlaggen. Toen ze vroeg wat ik met golfvlaggen bedoelde, en ik het haar uitlegde, barste ze in lachen uit. ‘Dat meisje dat om een vlag vroeg, dat was ik! Geweldig, ik lig nu weer helemaal dubbel om jullie actie! Stelletje helden!’

Cheers,

Joint.