deel III reisverslag oostenrijk

Dag 2 - 10 juli

De dag moesten wij om 7 uur opstaan om op tijd klaar te zijn met ontbijten en spullen inpakken, want om 8.30u moesten wij beneden present zijn. Aldus geschiedde. We zouden deze dag naar de Triestkopf gaan op een hoogte van 2300 meter. Het was in de ochtend behoorlijk bewolkt. Het eerste stuk van de wandeling viel eigenlijk wel mee. Een breed pad tot aan een boerderij. Tijdens het eerste stuk begon het al flink te regenen. Bij de boerderij gingen we verder omhoog en er lag een behoorlijke dikke nevel in de bergen. Door de regen veranderden de looppaden in kleine beekjes stomend water.

Verder boven werdt het steeds kouder en de eeste stukken van eeuwige sneeuw was al zichtbaar. We moesten verder naar boven toe naar de Triestkopf

Het bovenste gedeelte ging steeds steiler omhoog en het werdt steeds inspannender om te lopen. Het werd ook steeds steiler en ik kreeg al een beetje last van de diepte als je naar beneden keek wat ook niet goed was voor mijn ademhaling want die ging daardoor nog harder. Uiteindelijk moest het laatste stukje geklimd worden langs een stuk steile wand en om eerlijk te zijn scheet ik wel een beete bagger maar ik heb toch doorgezet. Eenmaal boven was het behoorlijk koud en mijn spieren waren best al vermoeid, maar het ergste kwam nog...de afdaling. Door de modder en het water en de vermoeide benen had ik het loodzwaar. Ik dacht echt toen van waar ben ik aan begonnen. Ik merkte dat ik zowel fysiek als mentaal er helemaal doorheen zat. Ik zei tegen de anderen dat als morgen het weer zo slecht weer is en zo intensief ik eigenlijk geen zin had om te gaan. Bij de afdaling kwamen we langs een soort restaurantje waar wij binnenkwamen. We hebben daar wat gedronken en gegeten. Ik nam net als Seline een warme kop chocolademelk met rum en een bord erwtensoep die beiden erg goed smaakten. Ik had ook wat warms nodig want ik had het koud tot op het bot.

Eenmaal terug in de berghut heb ik gedouched van van al het modder en het zweet. Mijn dijbeenspieren deden behoorlijk zeer en ik kon die avond nauwelijks lopen. Ik vertelde dan ook Tjerk dat ik de volgende dag waarschijnlijk niet ging lopen aangezien mijn benen te zeer deden. Ik ging vermoeid vroeg naar bed.

- wordt vervolgd -