Depressie en agressie

Het is best interessant. Zeg ik dan maar want anders voel ik me kut.

Mijn vriend wordt vaker kwaad tegen dingen en mensen wanneer hij meer depri is.

Zoals nu sinds ie van medicatie is veranderd.

We hebben daar met elkaar veel over gesproken en ik heb er amper last van zolang ik, net zoald hij dat ook doet, ook in de gaten houd of hij ruimte heeft voor mijn reacties en gedachten.

Maar he.

Ik had nooit nooit nooit het verband gelegd.

Dat je met depressie een andere uiting kunt hebben dan lusteloosheid en verdriet die je toont.

Ook al besefte ik me altijd dat woede en dat soort reacties vaker een uiting zijn van een gevoel van onmacht dan niet.

En met deprigedachten enzo voel je je o.a. machteloos.

Hij zei een paar keer, toen ik het bont maakte, net zoals mijn moeder dat doet/deed, iets in de richting van:

"WAAROM ZORG JE ERVOOR DAT IK KWAAD WORD?

JE ZORGT ER ZELF VOOR DAT IK ZO REAGEER!"

Het feit dat ik megaverliefd ben op deze man zal wel helemaal niets hebben met de Freudiaanse theorieen dat een man iemand zoekt die op zn moeder lijkt. (Ik heb wat stereotype mannelijke trekjes wanneer ik een partner uitkies. En zet meestal de eerste stap.)

Nee. Totaal niet. Totaal ander verhaal.

Maar nee effe serieus het... Het zorgt wel voor een soorr van comfort dat je kunt putten uit al je jaren ervaring met je ouders

Gelukkig heb ik wel ouders die niet helemaal an sich toxisch zijn

En zelfs zonder therapie heeft ze zoveel voortgang gemaakt omdat ze dat WIL, omdat ze ook altijd aan het kijken is hoe ze de beste versie van haar zelf kan zijn

& heeft mijn vriendje therapie dus hij dealt met alles waar mijn moeder nooit voldoende mee gedeald heeft.

Geluksvogel ben ik.

Anyways.

Ja.

Ik zit vaak te lang op het toilet.

Doordat ik door mijn hoofd moeite heb om te plassen,

door gasjes,

door de grote boodschap,

van alles.

Ik heb tegen mam gezegd: zeg het me gewoon. Als je moet. Op een rustige niet verwijtende toon.

Mijn moeder deed het vaak goed maar net. Moest ik volgens haar al geweten hebben dat zij nog niet naar het toilet was geweest en heel nodig moest.

En ze "smeekte" me verwijtend of ik eruit kon.

Ik was zo ja natuurlijk maar hoe moest ik dat weten?

Ik krijg zo een kutgevoel als ze dat doet.

Alsof ik er niet mag zijn. Want mijn klachten mogen er niet zijn.

Alsof ik expres lang op het toilet zit. En haar een doorn in het oog ben, dramatisch gezegd.

En toen viel ze ook uit tegen mijn zusje heel vervelend.

Helemaal "aan", fight modus naar ons allebei. Orders uitdelend.

Ze is nu haar ochtendsigaret- en koffie drinken en ik hoop dat ze tijd neemt om tot rust te komen