Depri'tje en lage zelfvertrouwen

Rare tijden.

Bijna uit school worden getrapt heeft me toch meer gedaan dan ik dacht. Ik was de afgelopen dagen naar die festival/theater type achtig iets. Daar aangekomen, waren mijn teamleden heel blij om me te zien, de meisjes springen op me en knuffelen. Ik dacht zelf van te voren, dat ik op het moment dat ik daar binnen loop een euforische koningsgevoel zou hebben. In tegen deel, mijn ego heeft aardig deukje opgelopen en ik besef dat ik erg veel geluk heb gehad.

Ik genoot van de paar dagen daar. Nieuwe mensen ontmoeten, beetje fysieke arbeid, verandering van omgeving, kampvuurtje, spelen met vuur, rondkloten met drums, flirten. Ik dacht er zelf niet zo aan dat ik er bijna uit was getrapt, maar ik merkte dat mijn zelf vertrouwen op een laag pitje stond. Ik was een heel stuk minder gezellig dan ik normaal ben, mijn stem nauwelijks hoorbaar, flirten ging ook niet (gaat sowieso niet), paar keer stond mijn gezicht zelfs op depressief.

Ik haat serieus dit gevoel.

Ik ben sowieso een shy boy, maar deze dagen; ene kant niet eens zo'n zin in wat proberen, andere kant lage zelf vertrouwen. Er liepen toch wat excellente examplaren van het vrouwelijk geslacht daar rond. Maar ik gvd trok aandacht aan van verkeerde meisjes (heb hoge standaard) en als er leuk meisje flirtte, dan deed ik gewoon totaal niks.

Wilde zelfs niet tegen tegen een lelijk, maar aardig meisje zeggen wat nou de situatie was. "Laten we vrienden blijven". In plaats daarvan, nam ik meer aandacht en negeerde haar. Toen ze boodschap nog niet begreep en dichterbijer kwam, ging ik maar naar mijn teamlid en sloeg mijn arm om haar heen.

For now, maar eerst kut gevoel afhandelen.