Deze avond

Deze avond was onverwachts hectisch, emotioneel en weer loodzwaar. Pap kreeg t op zn heupen, stormde kwaad t huis uit om niets. Hij zit gewoon teveel met zichzelf in de rats en soms explodeert dat ineens. Mam huilen, ik boos, broer verbaasd, die kwam net uit de douche (we hadden net samen getennist), wist van niets. Uiteindelijk broer weg, ik naar bieb. Toen ik terug kwam lag pap op bed en ging ik met mam eten. Op aandringen van mam heb ik maar een beetje "geleerd". Net net5 gekeken met mams, pap wat bedaard en t gaat nu weer. Ik stop t veilig in een donker, verlaten hoekje.

Ik wil het liefst dat hij nu op dit moment geopereerd word, want we trekken t niet meer. Ik ben t zat, mam zit er doorheen en pap bedoelt t niet zo, maar hij is gewoon heel erg zenuwachtig en kan momenteel aan niets anders denken. Het is niet bepaald een positieve denker, vooral niet in dit opzicht. Een heerlijke emotionele pers, voel me uitgewrongen. Lange tijd niet gehuild, nu ging ik uit boosheid piano spelen, toen kwamen de tranen. Verdriet. Of toen nog gewoon moeheid, het was voordat pap boos wegging. Hij ging weg omdat ik beneden weer moest huilen en hij dacht dat ik huilde omdat hij iets zei ofzo dus voelde hij zich beledigd, weet ik t. De laatste tijd heeft hij geen logica, hij is niet te volgen.

De dag begon zo goed. Kriebels, lachen, gezellig. Werd de hele dag nog blij als ik eraan dacht. Ik dacht dat ik misschien wel een soort van beetje bijna verliefd was. Hele dag zit t in mn hoofd. Nu nog steeds maar t doet me even niets en t zal morgen wel weer over zijn. Welcome to life, where happines is only temporary. Maar dat laat je de dingen uiteindelijk wel weer waarderen. Ik kan niet wachten tot dat moment is aangebroken.

Nu slapen, ben kapot maar toch moet t eruit he. Morgen weer een nieuwe dag, hoop dat die de hele dag zo gaat zoals vandaag begonnen is.