Dit ben ik...

Daar gaat ie dan...mijn officiele eerste pagina van mijn online dagboek!
Ik ben 18 jaar oud en woon in Amsterdam, voor mijn leeftijd heb ik eigenlijk al téveel meegemaakt...dat is ook de reden dat ik door veel mensen gezien wordt al praatpersoon, maar ook ik blijf maar een mens...

Ik werd geboren en mijn vader zorgde de eerst 5 jaar van mijn leven voor me, rond mijn 8ste werd ik gedreven door sport, ik zwom, turnde en atletiekte op hoog niveau, ook deed ik veel aan muziek, piano spelen, drummen etc.
Na de basisschool, kwam ik voor de keuze: 1. Wilde ik gaan voor een goede opleiding (dus vwo daarna universiteit) of 2. Wilde ik een cariere in atletiek (dus uiteindelijk Olympische spelen)?????
Ik koos voor de opleiding en ging naar het gymnasium... Midden 2e klas besefte ik dat ik de juiste keuze had gemaakt: Ik werd ziek! Eerst pfeiffer en dat werd uiteindelijk ME (myalgische encephalomyelitis) of te wel CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) Begin 4e klas kreeg ik daar ook nog eens fibromyalgie bij (soort spierziekte), alleen nu kon ik niet eens normaal naar school... Dus had het gevoel dat ook mijn opleiding in duigen zou vallen. Ik kreeg eind 4e klas te horen dat ik niet overging, had goede cijfers maar was te weinig op school geweest dat gehele jaar!

Ik storte letterlijk in... Maar zoals altijd is er een oplossing en ik ging (ondanks de hoge kosten) naar een prive school, waar ik mijn vwo kon afmaken d.m.v deelcertificaten. Schooljaar van 2003/2004 ging ik daar heen en alles begon geweldig, leuke school, geweldige leraren en veel vrije tijd. Voor een korte periode ging alles ok...

...maar toen januari 2004 ging eerst mijn oma dood (83), een week daarna overleed mijn overgrootoma (95) en in maart werd mijn moeder heel erg ziek! Mijn moeder was al ziek, ze had ook fibromyalgie (tis niet erfelijk, maar genetisch) maar nu was ze anders ziek... Tijd ging voorbij in ik kreeg examens in 3 vakken vlak voordat ik mijn mondeling examen in ging kreeg ik te horen dat me mams met spoed naar het VU werd gebracht omdat ze kanker bleek te hebben! 2 dagen later toen ik mijn 2e mondeling net achter de rug had, moest ik met spoed naar het ziekenhuis komen, want mijn moeder lag op sterven, ze kreeg een chemo en als die zou aanslaan zou ze blijven leven, hij sloeg aan en ik ging mijn 3e mondeling in... wonder boven wonder slaagde ik voor alle 3 de vakken, met 2 zessen en 1 zeven...

En mijn moeder ging weer de goede kant op! Ik bracht al mijn dagen in het VU door en werd zelfs verliefd op een verpleger... Maar er kwamen periodes dat het minder ging en me mams lag voor de 2e keer op sterven... ze ging door en bleef een sterke vrouw! Tijdens mijn 18e verjaardag in oktober mocht ze even naar huis, maar de volgende dag storte ze weer in en werd weer opgenomen....ik bivakeerde weer bij haar sliep zelfs in haar kamer...we wisselde tapes uit met gesprekken voor elkaar als we niet konden praten! Ze zou genezen bleef iedereen zeggen en ze verloor niet eens haar haar ondanks de 6 meest zwaarste chemokuren die er zijn! De laatste kuur moest ze apart en alleen onder gaan in een afgesloten ruimte...ze zou genenzen, en kwam thuis! Een week later had ze weer hoofdpijn en ging terug naar de polikliniek...

...Daar kregen we te horen dat ze ongeneesbaar bleek te zijn en ze zou binnen weken/maanden overlijden... Ze wilde nog naar zwitserland en we deden er alles aan om dat mogelijk te maken, maar na 3 dagen na het nieuws ging ze al in coma en daar is ze 1x uit gekomen om te plassen en minder dan een week later stierf ze op 23 december, naast de kerstboom in onze woonboot... De crematie was prachtig, heb zelf gesproken en daarna een ring laten maken met haar as erin die ik altijd zal dragen! De ellende hield niet op... Nog geen 2 weken later kwam een goede vriend van mij ook te overlijden op 30 jarige leeftijd. Begin januari 2005 werd ik door 1 van mijn exen (terwijl ik stoned was) in mijn eigen huis verkracht, eind januari word ik gebeld door een schoolvriendin, ook haar moeder was overleden en als je denkt dat je alles hebt gehad… overlijd in mei de vader van je hartsvriendin!

Ondertussen had ik een hele lieve jongen ontmoet (op 31 december) en kreeg een relatie, na een paar weken kwamen mijn vader en broer erachter en moest ik het uitmaken (omdat hij 13 jaar ouder is) ik ging door en werd na nog 2x gepakt te zijn het huis uit gezet… me pa kreeg spijt en nam me terug in huis, maar de spanning bleef. Dan komen we bij nu, op dit moment: Mijn gezondheid gaat steeds meer achteruit, qua relaties ben ik terug bij me ex van 3 jaar geleden en thuis situatie is redelijk. Er is nog meer, maar ik vind dit nu wel even genoeg… Vragen zijn altijd welkom en beetje bij beetje zullen je nog veel meer van mij gaan horen!!!