Donkere wolken. Depressie
Ik wordt wakker. En het voelt alsof er een groot zwart gat zich in mijn romp begeeft.
Hoi depressie. Ben je er weer?
Ik heb alles waar ik gelukkig van moet worden. Lieve ouders, lieve vrienden en een lieve vriend. Een dak boven mijn hoofd, eten, drinken, inkomen.
Soms voel ik niks anders dan leegte. Alsof ik uit meerdere lagen besta. En de onderste laag is gif zwart. Ik ben op zoek naar houvast, structuur een warm gevoel wat de leegte opvult. Ik stort huilend op bed en het liefst begraaf ik mij in de dekens. Tranen over mijn wangen. Ik voel dus ik leef.
Wat heeft het leven eigenlijk voor zin als je je zo vaak leeg voelt? Ben ik de enige die mij zo voelt? Ik voel de behoefte om met mensen te praten over de dood. De dood is geen oplossing. Slechts een uitweg voor sommige.
Donkere wolken trekken zich over mijn stuk wereld heen. Ik verzamel lichtpuntjes. Mijn stemming wisselt zo vaak. Van geluk en blijdschap naar diep ongelukkig zijn.
Kon iemand mij maar advies geven. Een goede raadt. Ik weet dat het over gaat. Dat ik mij weer gelukkig kan voelen. Maar nu voel ik mij slechter dan ooit.
Hoi depressie. Blijkbaar horen wij bijelkaar.
BorderlineIris, vrouw, 2 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende