Dood in de trein.

Mensen verzamelen zich bij de deuren. Voor het spelletje ‘waar komt het perron’ wordt door twee mensen de aftrap genomen. Beiden gaan ze bij een andere deur staan. Het duel is begonnen. Beiden profileren ze de ander. Zal hij hier vaker komen? Zal ze wéten waar het perron komt? Gokt ze maar wat of is het intuïtie? Veel tijd om een antwoord te zoeken op deze vragen hebben ze niet; er komen meer mensen aan. Ze moeten zeker lijken, zodat de overige mensen aan hun kant komen staan. Nonchalant word er naar buiten gekeken of leest met de informatie op en rond de deur alsof het er eerder niet stond. De eerste twee mensen die kiezen voor een kant maken hun keuze op basis van de uitstraling van de ander. Net als al eerder het geval was; er word bedacht wie eruit als een ervaren trein reiziger. Wanneer een keuze is gemaakt, gaan ze bij het knopje staan. Een héél belangrijk knopje. Een knopje dat alleen werkt als het perron aan de goede kant komt. Een knopje waarbij een mysterieuze sticker hangt. Op de sticker valt te lezen: ‘Deuren niet openen voor de trein stil staat’. Mysterieus is het omdat wanneer iemand dapper, of misschien wel stom, genoeg is om het tóch te wagen te knopje in te drukken terwijl de trein nog rijdt, hij erachter zal komen dat er totaal niets gebeurd. Niemand weet dan ook waarom de notitie er hangt. Wie heeft hem opgehangen? En wanneer? Vragen die, tot op de dag van vandaag, onbeantwoord blijven. Op het hoofdkantoor van de NS schijnt een afdeling te zijn die het vraagstuk probeert op te lossen, te vergeefs.

Wanneer het perron nadert –want eigenlijk bewegen te perrons, niet de trein- voegen steeds meer mensen zich bij de twee groepen. Eigenlijk een beetje een politieke kwestie. Je hebt de Geertjes Wilders, de eerste mensen de rechts stonden, dus extreem rechts, je hebt de Partij van de diertjes helemaal links bij de deur en je hebt de verdonkjes die niet kunnen kiezen en maar lekker ‘recht door zee’ in het midden blijven staan. Dat de twijfelaars eigenlijk geen keuze durven te maken, weten we allemaal. Wanneer de trein langzaam tot stilstand komt ziet één van de twee kanten dat ze goed stonden. Blijdschap ontstaat onder het winnende kamp. Mensen knikken goedkeurend naar de eerste de er stond, er victorieus rondgekeken. Feest breekt bijna uit, de champagne staat nog net niet koud. De twijfelaars voegen zich bij de winnende kant en doen alsof ze er altijd al bij hoorden.

Maar dan, de trein staat stil. Volgens het stickertje mag er nú op het knopje gedrukt worden. Het knopje word stevig ingedrukt. Degene die het knopje indrukt voelt te priemende blikken van zowel haar kant én die van de verliezers in haar rug. Er gebeurd niets. De euforie verdwijnt. Weer een druk, weer geen reactie. Onrust ontstaat. De knopjesdrukker wordt zenuwachtig en lach schaapachtig. Zij heeft ook geen idee wat er gebeurd. De trein staat toch stil? Weer drukt ze twee keer zenuwachtig op het knopje. Daarna nog een keer, alsof haar leven er vanaf hangt. Paniek. De overwinning is vergeten. Mensen beginnen te jammeren dat ze nog te jong zijn, een oude man leest zijn testament voor en een voorheen extreem atheïstisch man valt op zijn knieën en smeekt om de zegen van God. Een groepje jongeren twittert een –volgens hen- laatste twitter waarin ze vertellen dat ze van iedereen houden. Ze maken hun excuses aan hun zus, voor het maken en verkopen van haar naaktfoto’s aan oude mannetjes. Yarden word opgebeld, of ze ook een kist hebben die door treindeuren past en of ze op Amsterdam centraal ook afhalen. Dan, uit het niets, lijkt de atheïst gehoor te krijgen van de grote regisseur. ‘Dat is het verkeerde knopje..’ klinkt er van achter uit de trein. De vrouw kijkt naar de twee knopjes en ziet dat de stem gelijk heeft. Ze probeert het andere knopje en warempel, de deuren sissen even en glijden open. Blikken van geredde zielen dwalen naar de richting waar de stem vandaan kwam, maar daar is niets meer waar genomen. Wie of wat deze stem voortbracht zal men nooit weten. Weer een mysterie meer voor de afdeling op het NS hoofdkantoor.

Cheers,

Joint.