Drenkeling
Die muziek, die gekmakende muziek roept zoveel herinneringen op, en herinneren, zoals iedereen weet zijn zoetsmakende emoties die een lichte prikkeling achterlaten achterop je tong als je goed proeft, en een enorme leegte van binnen, die onmiddellijk gevuld wordt met spijt, verdriet en het eenzame gevoel gestrand te zijn in de verkeerde tijd.
Maar al die herinneringen, dat ben ik toch niet meer. Ben ik dat die daar liep met jou, hand in hand, heb ik ooit zo gelopen? En hoe kan het dat ik de plek nog zo goed herken dat het pijn doet? En al die plekken, zo onbetekenend, een parkeerplaats onderweg naar vakantie, een pleintje achter het restaurant bij het huwelijksfeest van mijn ouders; ik mis ze. Elke dag.
En ooit zal ik al die plekken vergeten, vergeten alsof ze er nooit toegedaan hebben, nooit bestaan. Want als je iets niet herinnert bestaat het niet, heeft het nooit bestaan. Ik vind de gedachte daaraan zo angstaanjagend, de gedachte dat zo een groot deel van jezelf, van wat jou vormt, van wat mij vormt, bepaalt en drijft, dat dat onbereikbaar is. Want het wordt vergeten, verdwijnt in de nacht van het geheugen, en wat ik ben, waarom ik ben zal onbereikbaar zijn voor mij.
Als een drenkeling die zich met alle macht niet kan herinneren hoe hij op dit eiland terecht is gekomen dat zijn realiteit vormt. Zo voel ik me elke dag.
Maar al die herinneringen, dat ben ik toch niet meer. Ben ik dat die daar liep met jou, hand in hand, heb ik ooit zo gelopen? En hoe kan het dat ik de plek nog zo goed herken dat het pijn doet? En al die plekken, zo onbetekenend, een parkeerplaats onderweg naar vakantie, een pleintje achter het restaurant bij het huwelijksfeest van mijn ouders; ik mis ze. Elke dag.
En ooit zal ik al die plekken vergeten, vergeten alsof ze er nooit toegedaan hebben, nooit bestaan. Want als je iets niet herinnert bestaat het niet, heeft het nooit bestaan. Ik vind de gedachte daaraan zo angstaanjagend, de gedachte dat zo een groot deel van jezelf, van wat jou vormt, van wat mij vormt, bepaalt en drijft, dat dat onbereikbaar is. Want het wordt vergeten, verdwijnt in de nacht van het geheugen, en wat ik ben, waarom ik ben zal onbereikbaar zijn voor mij.
Als een drenkeling die zich met alle macht niet kan herinneren hoe hij op dit eiland terecht is gekomen dat zijn realiteit vormt. Zo voel ik me elke dag.
13 jun 2011 - bewerkt op 13 jun 2011
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 aug 2022 Hoofdstuk 1 ( 1 )
- O 11 jul 2022 Ik mis niet jou ( 4 )
- O 15 apr 2022 Stap op
- O 30 mrt 2022 Het wordt weer een omfloerste zomer ( 1 )
- O 02 feb 2022 Weet je wat het is?
- O 02 feb 2022 Alleen in mijn gedichten kan ik wonen ( 2 )
- O 02 feb 2022 Grijze luchten ( 1 )
- O 26 jun 2019 Stervende rozen ( 5 )
- O 26 jun 2019 Zomerdromen ( 1 )
- O 07 okt 2017 Morgen beter
- O 17 mrt 2017 Zoals het is ( 3 )
- O 24 feb 2017 Eden
- O 24 feb 2017 Gehuil
- O 24 feb 2017 Brief
- O 21 feb 2017 Sneeuwland