drenkeling in een depressie
in de verte schijnt een klein lichtje
als een baken in de woeste zee
zacht klinkt het geluid van een scheepshoorn
die zegt de redding is nabij
de hoge golven gooien me heen en weer
ik trap, spartel en hap naar lucht
reik wanhopig naar een stuk wrakhout
maar kan er net niet bij
ik voel me alsof ik verdrink
maar kan en wil het leven niet loslaten
steeds weer kom ik terug omhoog
en zuig mijn longen vol met lucht
mijn benen zijn zo zwaar
mijn lijf is zo moe
mijn hoofd zo vreselijk vol
maar ik kan het, ik wil het
IK ZAL HET DOEN!!!
sann73, vrouw, 51 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende