droom

een weirde droom
leuk lief meisje, dat van ieder aandacht krijgt
heerlijk nekje en prachtig haar

lopen door de heropbouw van de wereld
in de puin van het verleden

een man in de lift een junk die zich niet sociaal opstelt
voor gelaten om in te stappen om de persoon die ons in liet stappen te vergeten
tot vier verdiepingen hangt hij buiten aan de lift om tegen het plafond te stoten en te vallen
maar de lift is er koud onder, had hij maar moeten loslaten

de junk is zo erg nog niet,
hij oogt naar het meisje, maar weet goed dat ik er sta
en verlegt zijn blik
niets dan dat korte ongemak en het vallen van iemand die vast hield
een komisch iets, of gewoon plaats vervangende schaamte
ik gepreoccupeerd door het meisje
wonderlijk zoals ze is.

samen met de anderen uit de lift naar de bus.
en een ritje maken door het landschap van vernieteging en opbouw
gestopt door de politie
en zelf gespannen.
draag ik schuld of voel ik het ?
voor ze binnen zijn zit ik in het verweer, of geweer ?
ze komen voor de junk
die nu duidelijk iets gekker lijkt te zijn
gestolen uit een tasje, maar schuld krijgend van het lift incident.

hij heeft dakpannen gestolen
van die belgische lei stenen en tracht te handelen met de agenten
en ook hier in lonkt hij naar het meisje

wij gaan verder tussen ruine en nieuw bouw
ze vertelt over geweld
en of ik het uitleg of verzwijg weet ik niet
maar ik weet dat ze dat door mij doet
ze praat over vrijheden
die ze zelf nooit ervaren heeft
met genot en afschuw.
en ik draag de pijn van dat wat me lief is.

ik zie mijn ouders, een paar vrienden en geliefde dieren
dieren zijn zoveel meer waard zelfs daar
rangorde is meisje, dieren familie vrienden
en hier voel ik haar jaloersie
bijna klagend knagend
maar zij begrijpt niet
de vrijheid die ze wil
komt van daar, dat wat ze niet eert

de tijd is ver vooruit
en ergens is het niets dan herhaling en het oude
ze neemt me mee naar waar ze thuis hoort
mijn vorige vijanden
waarempel staat daar de gevallen man van de lift
verzwegen had zij een collega van haar
ze klokte in maar ik niet
en de blikken veranderde

nog even van het uitzicht genieten
maar ik weet
ik verlies haar
omdat zij vergeet
dat ik in het vuur sta