Druk maken om niets
Nu maak ik mij daadwerkelijk druk om het feit dat ik een stukje in een boekje heb geschreven voor een collegaatje wat een aantal weken terug voor een half jaar weg is gegaan. Waar ik mij druk om maak is dit: ik houd van mooie teksten en woorden schrijven, vooral als ik zie dat een persoon het hart op de goede plek heeft en dus een mooi, leuk persoon is. Dus, ookal is het dan geen vriendin en zie ik haar niet vaak, zodra ik dat gegeven in iemand zie, kan ik heel veel mooie woorden over/voor die persoon schrijven. En dat heb ik dan ook gedaan. Twee pagina's in dat boekje gevuld met woorden die eruit vloeiden (ik was die dag erg moe en had op het betreffende feest dat ik 't schreef, een glaasje wijn op). Terwijl ik aan het begin van de avond zelf al een kaartje had gegeven waar 't kort opstond met wat lekker voedsel om mee te nemen op reis. Dat was genoeg. Maarja, wist ik veel dat iemand zo'n boekje rond zou laten gaan waar iedereen wat in moest schrijven. Dus, daar kwamen de woorden weer. Alleen dit keer vele malen uitgebreider. Een beetje overdreven vind ik eigenlijk. De dag erna had ik al spijt, want waar waren de grapjes om het luchtig te houden? En is het niet heel raar om die woorden geschreven te zien staan door iemand die helemaal niet zo dichtbij je staat? Tuurlijk, het kaartje en 't voedsel was lief. Maar dat was genoeg geweest. Die twee (!) pagina's in dat boekje is teveel. Maarja, het valt niet terug te draaien he. Nu ben ik overdreven lieve collega, no joke.. Serieus, wat bezielde me. Wat denkt ze wel niet? En waar maak ik me nou in vredesnaam druk om?
En toch, hoe debiel ook, vind ik 't erg dat mijn collega's (want een ander meisje dat er werkt zegt ook de hele tijd dat ik veel te lief ben) me zien als zo lief. Niet dat het erg is om lief te zijn, maar te lief vind ikzelf nogal saai. Dan verveel ik mezelf. Ben ik niet volledig mezelf. Want met hen heb ik mij altijd ingehouden en was ik inderdaad ietwat stilletjes en lief, maar eigenlijk houd ik ook onwijs van sarcastische grapjes en af en toe een ongemeende rotopmerking maken. "Leuk plagen", zoals ik dat wel deed bij m'n baas bijvoorbeeld.
Het is dus waarschijnlijk meer het feit dat ik mezelf niet gauw laat zien aan anderen, hoe graag ik dat ook wil. Dat ik toch altijd meer stil ben en lief, als ik mensen nog niet zo goed ken of zodra zij overheersen. Maar dat komt wel goed, nu ben ik alweer wat meer mezelf bij hun en volgend seizoen sta ik daar als ik. Dan ben ik niet meer nieuw. En dan leren ze me kennen zoals ik ook kan zijn. Zoals ik ben.
En toch, hoe debiel ook, vind ik 't erg dat mijn collega's (want een ander meisje dat er werkt zegt ook de hele tijd dat ik veel te lief ben) me zien als zo lief. Niet dat het erg is om lief te zijn, maar te lief vind ikzelf nogal saai. Dan verveel ik mezelf. Ben ik niet volledig mezelf. Want met hen heb ik mij altijd ingehouden en was ik inderdaad ietwat stilletjes en lief, maar eigenlijk houd ik ook onwijs van sarcastische grapjes en af en toe een ongemeende rotopmerking maken. "Leuk plagen", zoals ik dat wel deed bij m'n baas bijvoorbeeld.
Het is dus waarschijnlijk meer het feit dat ik mezelf niet gauw laat zien aan anderen, hoe graag ik dat ook wil. Dat ik toch altijd meer stil ben en lief, als ik mensen nog niet zo goed ken of zodra zij overheersen. Maar dat komt wel goed, nu ben ik alweer wat meer mezelf bij hun en volgend seizoen sta ik daar als ik. Dan ben ik niet meer nieuw. En dan leren ze me kennen zoals ik ook kan zijn. Zoals ik ben.
21 nov 2012
- meld ongepast verhaal
-
Damn
woensdag 21 november 2012 19:38
En dat opschrijven lucht alweer op. Het is gewoon frustrerend dat sommige mensen mij doen zwijgen, waardoor ik stil en lief ben. Terwijl dat niet 100% is wie ik ben.
-
Hammie
woensdag 21 november 2012 20:57
Wanneer ze jou beter leren kennen zullen ze weten dat ze nog 50 % extra van jou mogen zien en dat waardevoller is. Dan zullen ze meer waarde hechten aan kut grapjes en rot opmerkingen en een heerlijke bak chocola er naast om gezellig de 'jou' te delen. Maak je er vooral niet druk om. Ook zij weet hoe de situatie was (wijntje erbij) en ach.. er zijn zoveel woorden geschreven...
Daarbij he... stel nou dat zij zich er beter door voelt of door haar lastige eenzame momentjes heen weet te slaan door jouw woorden omdat die gewoon ronduit lief waren.. zou jij dan degene zijn die op dat moment de uitgescheurde bladzijden zou willen veroorzaken? Nee, want echt.. dáar heb jij je hart op de goede plaats voor zitten. Jij gunt mensen dat momentje van vertrouwen in zichzelf en weer even wat peper in de reet, en ja misschien heet dat wel lief. Misschien hoor, want stiekem ben je wel een beetje een rotwijf! -
kruidje
woensdag 21 november 2012 20:59
De mensen die de moeite waard zijn, zijn vast bereid om verder te kijken
dan hun neus lang is. En dan zullen ze vanzelf ontdekken dat er veel meer in de diepte van jouw persoontje zit dan de mensen die daar geen moeite voor willen doen. En die eerste groep lijkt mij de enige die moet tellen.
-
Hammie
woensdag 21 november 2012 21:14
Kruidje heeft natuurlijk weer de mooiste woorden die zeggen waar het op staat. Tja.. dat heet levenservaring (of gewoon wijsheid)
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 10 feb 2014 Ik
- O 16 jan 2014 Leren ( 1 )
- O 04 jan 2014 Paaz, het boek ( 1 )
- O 08 dec 2013 En ja hoor, t is weer zover ( 1 )
- O 07 dec 2013 Pauze van de wind ( 2 )
- O 02 okt 2013 Gemis
- O 30 sep 2013 De sprong ( 1 )
- O 30 sep 2013 Het verboden verlangen is terug ( 2 )
- O 30 sep 2013 Liefde is.. ( 2 )
- O 10 sep 2013 Weer even kwijt
- O 09 sep 2013 van passief naar actief
- O 03 sep 2013 Een avond alleen ( 1 )
- O 01 sep 2013 hoi hoofd ( 1 )
- O 01 sep 2013 Verdomme man, ik mis je ( 1 )
- O 29 aug 2013 'Schrijven'