Weer even kwijt

Waarom ben ik nog steeds niet aan het sporten? Waarom behandel ik mijn lichaam nog steeds als vuil? Waarom ben ik niet opnieuw met dans begonnen? Waarom dans ik niet meer? Waarom dans ik niet meer?

De m&m's die ik zojuist gegeten heb komen steeds een beetje omhoog, ik voel me weer waardeloos lelijk en dikkig. Ik zoek een onderwerp voor een klein onderzoek en kom iets tegen over muziek en danstherapie. Het knaagt al een tijd: waarom dans ik niet meer? Ik moet weer sporten, echt waar. Nu gaat het weer wat beter maar als ik zo doorga dan gaat het weer fout, ik voel het. En toch, er zit een verschil tussen het weten en het doen..

Ik weet dat ik moet gaan sporten, maar zie niet in wanneer/waar/hoe. Ik weet het niet, ik doe het niet. 'Eerst maar eens wennen aan het nieuwe ritme van school, nieuw werk etc. En dat terwijl ik het nu toch wel echt nodig heb. Vandaag dan. Want vandaag voel ik me kut en zou ik heel erg graag willen dansen. In de regen. Nat van de regen en het zweet, terwijl al mijn spieren branden en ik mijn tranen kan laten gaan. Mijn emotie eruit dansen. Gister heb ik iets in mijn rug verrekt en dat deed verrekte veel pijn, vandaag heb ik me weer verslapen en dat alles zorgt er voor dat mijn hoofd het mijn lichaam weer kwalijk gaat nemen dat het niet gaat zoals ik dat wil. Alsof ik zo goed voor m'n lichaam zorg.. Nee. Dus dat moet ik gaan doen dan. :APO EKFIJDSJFKSDM:LFIBKN{ RSPOFK SLDKJV KL DSJBKLKMDFXL KJS het leven bevat zoveel aspecten waar je aan moet denken dat het soms gewoon even teveel is allemaal. Het is vermoeiend en als alles van de rails af is gegooid moet je geduld hebben om het weer op te bouwen, dat weet ik. Maar ik ben een redelijk ongeduldig persoon wat dat betreft, dus weet ik wel dat ik op de goede weg ben, maar kan ik er niet tegen dat het me nog niet is gelukt om daadwerkelijk alles weer op die rails te laten rijden. Huilen kan ik niet, al voelt het de hele dag al alsof ik dat wel zou willen. Het uiten van mijn emotie ging altijd via muziek, dans etc. Maar mijn piano staat bij mijn ouders en dansen doe ik al heel lang niet meer. Waarom dans ik niet meer, terwijl dat zo'n groot deel van mijn identiteit was? Dansen was mijn passie. Is dat het niet meer? Waarom voelt het dan nog steeds alsof dat het wel is. Waarom doe ik 't dan in vredesnaam dan al zolang niet meer?! Ik ben mezelf weer aardig aan het terug vinden, maar dit deel van mezelf ben ik nog even kwijt.

Misschien zo maar eens een rondje buiten doen, want hier word ik even niet gelukkiger van. (En dansen is duur, vandaar dat ik het niet meer doe.. Sporten over het algemeen is te duur)