Een aparte familie
Elk bezoekje aan de stad, een (pret)park of andere uitjes. Elke keer worden ik en mijn gezin nagestaard. Er wordt gewezen, verbijsterd gekeken, geroepen en ga zo maar door. Natuurlijk valt ze ook wel op, dat geef ik toe. Maar zo interessant kan ze toch niet zijn?!
Ik ben 14 jaar en ik heb een zwaar gehandicapte zus. Ze zit in een rolstoel en ziet er ook vreemd uit vergeleken met normale mensen. Ze beweegt raar en ze steekt haar tong vaak uit, maar daar kan zij niets aan doen. Sommige mensen snappen dat niet. Die mensen staren ons dan aan en verliezen haar niet uit het oog. Bijna alsof ze een beroemdheid of zoiets is.
"Kijk mama, wat is dat voor jongen?"
Dit is een veelvoorkomende zin. Kleine kinderen wijzen naar mijn zus en kijken verbijsterd. Ik snap het persoonlijk best, dat kinderen het interessant vinden om naar mijn zus te kijken. Maar dat ze niet zien dat het een meisje is, vind ik dan weer vreemd. Ze heeft namelijk een felroze rolstoel,een roze/paarse jas en paarse schoenen. Het enige "jongensachtige" is dat ze kort haar heeft.
Laatst werd het nog mooier. Wij zaten met mijn zus bij een cafeetje iets te drinken. Vervolgens kwamen er een moeder met 4 kinderen. De moeder en het oudste kind (vermoed ik) zochten een plekje op het terras. De drie jongere kinderen bleven bij ons tafeltje staan en keken. Op een gegeven moment bedachten er 2 om met hun bal te spelen. De laatste bleef achter en bleef staren. Ze stond eigenlijk gewoon voor mijn zus en keek naar haar. Volgens mij heeft zij ongeveer 20 minuten haar ogen niet van mijn zus af weten te houden.
Het ergste vond ik nog dat de ouders van het kind haar niet meenamen. Zij snappen toch wel dat het voor ons niet zo erg prettig is?! Volwassenen weten soms dus ook niet wat ze met "het rolstoelkind" aan moeten. Gelukkig letten zij niet heel erg op haar, in tegenstelling tot kinderen (, wat opzich ook best logisch (maar niet fijn) is).
Natuurlijk is er ook een leuke kant aan mijn zus. Ze is bijna altijd vrolijk en lacht vaak. Ook doet ze soms aparte dingen. Je denkt dan dat ze niets snapt, maar het valt best mee. Veel organisaties zorgen ervoor dat zij, maar ook wij als gezin, een fijn leven lijden. Zo zijn er bijvoorbeeld de organisaties CliniClowns en FunCare4Kids. Hier worden wij altijd erg blij van. Er zijn dus ook mensen die juist veel zorg tonen...
Als u dit verhaal gelezen hebt, hoop ik dat u beseft wat gezinnen met een handicap doorstaan en hoe vervelend het is om bekeken te worden. Bedankt voor het lezen.
Ik ben 14 jaar en ik heb een zwaar gehandicapte zus. Ze zit in een rolstoel en ziet er ook vreemd uit vergeleken met normale mensen. Ze beweegt raar en ze steekt haar tong vaak uit, maar daar kan zij niets aan doen. Sommige mensen snappen dat niet. Die mensen staren ons dan aan en verliezen haar niet uit het oog. Bijna alsof ze een beroemdheid of zoiets is.
"Kijk mama, wat is dat voor jongen?"
Dit is een veelvoorkomende zin. Kleine kinderen wijzen naar mijn zus en kijken verbijsterd. Ik snap het persoonlijk best, dat kinderen het interessant vinden om naar mijn zus te kijken. Maar dat ze niet zien dat het een meisje is, vind ik dan weer vreemd. Ze heeft namelijk een felroze rolstoel,een roze/paarse jas en paarse schoenen. Het enige "jongensachtige" is dat ze kort haar heeft.
Laatst werd het nog mooier. Wij zaten met mijn zus bij een cafeetje iets te drinken. Vervolgens kwamen er een moeder met 4 kinderen. De moeder en het oudste kind (vermoed ik) zochten een plekje op het terras. De drie jongere kinderen bleven bij ons tafeltje staan en keken. Op een gegeven moment bedachten er 2 om met hun bal te spelen. De laatste bleef achter en bleef staren. Ze stond eigenlijk gewoon voor mijn zus en keek naar haar. Volgens mij heeft zij ongeveer 20 minuten haar ogen niet van mijn zus af weten te houden.
Het ergste vond ik nog dat de ouders van het kind haar niet meenamen. Zij snappen toch wel dat het voor ons niet zo erg prettig is?! Volwassenen weten soms dus ook niet wat ze met "het rolstoelkind" aan moeten. Gelukkig letten zij niet heel erg op haar, in tegenstelling tot kinderen (, wat opzich ook best logisch (maar niet fijn) is).
Natuurlijk is er ook een leuke kant aan mijn zus. Ze is bijna altijd vrolijk en lacht vaak. Ook doet ze soms aparte dingen. Je denkt dan dat ze niets snapt, maar het valt best mee. Veel organisaties zorgen ervoor dat zij, maar ook wij als gezin, een fijn leven lijden. Zo zijn er bijvoorbeeld de organisaties CliniClowns en FunCare4Kids. Hier worden wij altijd erg blij van. Er zijn dus ook mensen die juist veel zorg tonen...
Als u dit verhaal gelezen hebt, hoop ik dat u beseft wat gezinnen met een handicap doorstaan en hoe vervelend het is om bekeken te worden. Bedankt voor het lezen.
15 dec 2012
- meld ongepast verhaal
-
Imagimary (opgeheven op 12-3-2013)
zaterdag 15 december 2012 21:19
Als ik met mijn cliënten wandel en kinderen gaan staren, leg ik ze meestal uit wat er aan de hand is met mijn cliënt (op een vriendelijke manier in jip en janneke taal). Die nieuwsgierigheid bij kinderen is normaal! Goed mogelijk dat ze het nog niet eerder hebben gezien.
Als ik jou was zou ik me er niet aan ergeren, anders kan je dat de rest van je leven doen.
Als iemand op straat voorbij loopt met pimpelpaarshaar, of iemand die de eiffeltoren uit zijn rug heeft groeien(lol), kijk jij waarschijnlijk ook wel (even). Dingen die anders zijn als gewoonlijk trekken nu eenmaal de aandacht. Jij bent gewend aan je zus, dus je vergeet nog wel eens hoe apart het kan zijn voor anderen om zo'n bijzonder persoon te aanschouwen.
Ik weet de eerste keer nog wel dat ik een (verstandelijk) beperkt mens zag... Ik vond het eng!
Nu zie ik het niet eens meer. Dat heet gewenning. -
ValerieBXX
zaterdag 15 december 2012 22:40
Je hebt zeker gelijk, maar het voelt gewoon alsof sommige mensen geen respect hebben. Natuurlijk kijk je om naar een opvallend iemand, dat is logisch. Sommigen maken er zo'n tja... Bezwaar van. Ik weet niet zo heel erg goed hoe ik dat moet omschrijven.
Bedankt voor de reactie. Ik bekijk het niet vaak van die kant...
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 jan 2013 Sport ( 4 )
- O 21 jan 2013 Kort sommetje ( 16 )
- O 09 jan 2013 Jarig! ( 9 )
- O 24 dec 2012 Merry X-Mas
- O 18 dec 2012 Slaap tekort ( 3 )
- O 18 dec 2012 Kerst
- O 15 dec 2012 Een aparte familie ( 2 )
- O 15 dec 2012 Positief piekeren ( 1 )
- O 15 dec 2012 Halloo ( 4 )