Een depressieve moeder ?
Mijn moeder is altijd al nors en kort af geweest.
In sommige punten lijk ik ook wel op haar, maar gelukkig heb ik meer van mijn vader.
Lekker gek doen, grapjes maken, overal het beste in naar boven halen en met iedereen praten om me heen.
Met mijn moeder heb ik het nooit echt goed kunnen vinden.
Het is een soort van haat-liefde tussen ons.
Vaak gaat wij 2 samen niet goed, maar diep van binnen hou ik van der.
Ze is vaak boos op mij, of vind dat ik dingen verkeerd doe.
Maar de laatste tijd is het allemaal een tandje erger geworden.
Ik hou me in, en laat haar maar lekker boos doen.
Soms lijkt het wel of zij de puber is, en ik de hopeloze moeder.
Zou ik soms een depressieve mama hebben, waarvan ze het zelf niet eens weet?
In sommige punten lijk ik ook wel op haar, maar gelukkig heb ik meer van mijn vader.
Lekker gek doen, grapjes maken, overal het beste in naar boven halen en met iedereen praten om me heen.
Met mijn moeder heb ik het nooit echt goed kunnen vinden.
Het is een soort van haat-liefde tussen ons.
Vaak gaat wij 2 samen niet goed, maar diep van binnen hou ik van der.
Ze is vaak boos op mij, of vind dat ik dingen verkeerd doe.
Maar de laatste tijd is het allemaal een tandje erger geworden.
Ik hou me in, en laat haar maar lekker boos doen.
Soms lijkt het wel of zij de puber is, en ik de hopeloze moeder.
Zou ik soms een depressieve mama hebben, waarvan ze het zelf niet eens weet?
14 mei 2010
- meld ongepast verhaal
-
<--ding
vrijdag 14 mei 2010 08:22
Herkenning, ik heb hetzelfde met mijn moeder.
-
claussie87
vrijdag 14 mei 2010 11:11
Ik heb een depressieve moeder, dit klinkt meer van een moeder die even een dipje heeft. Advies wees lief voor je moeder en blijft ze dit gedrag vertonen probeer er dan met haar over te praten
succes!!
-
justt_me
vrijdag 14 mei 2010 11:55
Mijn ma is precies het zelfde als jou moeder.
Bij mijn moeder werkt het niet om te praten,,
misschien bij jou moeder wel ??
Liefss, -
xIncognito
vrijdag 14 mei 2010 13:25
jouw vader is nog niet zo lang geleden overleden. Het is niet gek dat je moeder zich erg hulpeloos en verdrietig voelt, net zoals jij.
Jouw beste maatje was je vader, jouw moeder zal weten dat ze hem niet kan vervangen.
Het lijkt me goed tegen haar te zeggen wat jíj voelt, dan kun jij 'het kind' blijven, en misschien kan tegelijkertijd jouw moeder ook vertellen wat ze voelt, want ze wil je waarschijnlijk beschermen door niet te praten over dat ze je vader mist etc.. Terwijl je als kind júist wil horen dat je moeder het ook erg vind, dat zij ook verdrietig is, dat je niet alleen bent.
Wees dus eerlijk en heb het er eens over, 's avonds aan tafel, of bij de TV, of waar dan ook waar je je vader zo ontzettend bij mist.
Ik heb op het vorige verhaaltje niet gereageerd maar bij deze dus ook gecondoleerd met het verlies van je vader.
Doe rustig aan en verwacht niet teveel van jezelf en ook niet van je moeder.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 19 mei 2010 De Moomins
- O 14 mei 2010 Een depressieve moeder ? ( 4 )
- O 13 mei 2010 Papa was de beste ( 17 )